01/08/2021 Pazar Köşe yazarı A.U
"Bize hayırlı yağmur ver!.."
Medîne'de müthiş bir
kuraklık olmuştu bir zamanlar.
Hiç yağmur yağmıyordu.
Yerden nebat
bitmiyordu.
İnsanlar çâresizdi.
Efendimize geldiler.
"Yâ Resûlallah!
Bu kuraklık çok uzadı. Tahammülümüz kalmadı. Ne olur, bir duâ buyurun da
bereketli yağmurlar yağsın" diye ricâ ettiler.
Efendimiz;
“Peki olur” buyurdu.
Bu ricâlarını kabûl
etti.
Mübârek ellerini açtı.
Ve Hak teâlâya;
"Yâ ilâhî! Bize
hayırlı yağmur ver" diye niyâzda bulundu.
Hava günlük
güneşlikti.
O anda birden karardı.
Gök gürledi, şimşek
çaktı!
Ardından rahmet
başladı.
Hem bardaktan
boşalırcasına.
İnsanlar da kandı
suya.
Hayvan ve nebatlar da.
Herkes rahata kavuştu.
Ama yağmur
kesilmiyordu.
Aralıksız yağıyordu.
Halk tekrar geldi
Efendimize.
Ve ricâ ettiler ki;
"Yâ Resûlallah!
Duâ buyurun da yağmur kesilsin, yoksa mahvolacağız."
Efendimiz;
“Peki” dedi.
Ve ellerini açıp;
"Yâ Rabbî!
Şükürler olsun, biz suya kandık. Başka kullara da ihsân et" diye duâ etti.
O anda yağmur kesildi.
Ve güneş açtı gökyüzünde.