03/08/2021 Salı Köşe yazarı A.U
Tam bir insan azmanıydı!
Amr bin Abdûd diye bir kâfir vardı
ki, tam bir insan azmanıydı!
Karşısına kimse
çıkamazdı.
İşte bu Amr, Hendek
Harbine geldi.
Ve dövüşmek için er
istedi!
Efendimiz, Hazret-i
Alî'ye;
“Yâ Alî, çık şu Amr'ın
karşısına.
Allah yardımcın
olsun” buyurdu.
O da “Başüstüne” dedi.
Ve kâfirin karşısına
dikilip;
“Yâ Amr! Sen, (Kureyşten
her kim benden iki şey isterse muhakkak birini yaparım) demişsin,
doğru mu bu?” dedi.
“Evet, doğrudur.”
“Benim senden iki
isteğim var.
Biri, îmân et de
kurtul ateşten!”
“Geç bunu, öbürünü
söyle!”
“Bu cengi bırak,
Mekke'ye dön!”
“Bir şartla dönerim.”
“Şartın nedir?”
“Ebû Bekr'in, Ömer'in
ve Osmân'ın başlarını kesip de öyle geri dönerim!”
Şâh-ı merdân gürledi:
“Ey ahmak! Ben izin
verir miyim ki onların kılına dokunasın?”
Amr, sinirlenip;
“Yâ Alî, genç
olmasaydın şimdi seni öldürürdüm” dedi.
Ve atından inip
savurdu kılıcını!
Hazret-i Alî, kalkanıyla kurtuldu.
Sonra kaldırdı
Zülfikârı.
Havada hızla döndürdü.
Kâfirin boynuna
şiddetle çaldı!
Kâfirin miğferli başı
bir yana uçarken, oluk gibi (kan) fışkırıyordu devrilen iri vücûdundan!
"Tekbîr" sesleri sardı
dört bir yanı.
Selâmeti kaçmakta buldu kâfirler.