08/10/2023 Pazar Köşe yazarı A.U
Bir garibin istediği bulamaç aşı!
Kûfe’de
yaşayan Ebû Muhammed Cerîrî hazretlerine bir gün talebeleri;
"Efendim, sizi üzen, unutamadığınız bir hâdise var mıdır?" diye
sordular.
Şöyle anlattı:
Bir gün mescidimize,
hâlinden “garip” olduğu anlaşılan biri geldi. Abdest alıp
namaz kıldı.
Sonra başını eğdi.
Ve tefekkür eyledi.
O gün Halîfe, akşam
yemeğine bizi dâvet etmişti. O kimseye “Biz dâvete gidiyoruz, sen de gelmek
ister misin?” dedim. “Hayır, siz bana bir tas bulamaç aşı getirin yeter” dedi.
İçimden;
“Herhâlde bizimle
olmak istemiyor” diye düşünüp ısrâr etmedim ve istediği yemeği de getirmedim.
Ancak o gece rüyâmda Peygamber Efendimizi gördüm.
Yanlarına koştum.
Konuşmak istedim.
Ama iltifat etmediler.
Çok üzülüp; “Yâ
Resûlallah! Mübârek yüzünüzü niçin benden çeviriyorsunuz?” dediğimde; “Dostlarımızdan
biri senden bulamaç aşı istedi, ama sen vermedin” buyurdular.
Ağlayarak uyandım!
Ve mescide vardım.
O kişi, başı önünde
tefekkür ediyordu. Kendisine “Ey efendim! İstediğiniz şeyi şimdi getiriyorum”
dedim.
Başını kaldırdı.
Tebessüm etti.
Ve “Peygamberimiz
söylemeseydi getirmeyecektin” dedi ve çıkıp gitti.
Sonra ne kadar
aradımsa da bulamadım. Kırk yıldır buna üzülüyorum!