10/12/2021 Cuma Köşe yazarı A.U
"Buyurun, kimi aramıştınız?"
Amasyalı Pîr Mehmed
Efendi’nin çok talebesi vardı ve geçimleri bu zâta âitti.
Bu yüzden çok
borçlandı esnâfa.
Derken hastalandı.
Ölüm hastalığıydı bu!
Bunu haber alan koştu.
Onların niçin
geldiklerini anlayıp;
"Yâ Rabbî!
Borçlarımı ödemeden canımı alma!" diye duâ etti.
O anda kapısı çalındı.
Hemen koşup açtılar.
Tanımadıkları biri
vardı eşikte:
“Buyurun, kimi
aradınız?”
“Pîr Mehmed’in evi
burası mı?”
“Evet burası.”
“Bu zâttan alacağı
olanlar dışarı çıksın” dedi.
Sevinçle çıktılar.
O meçhul kişi,
kuruşuna kadar ödedi hepsinin alacağını.
Pîr Mehmet Efendi
sevindi.
“Elhamdülillah" dedi.
Ve rûhunu teslîm etti.
O meçhul kişi kayboldu
ortadan.
Bir daha da gören
olmadı...
● ● ●
Bu zât bir günkü
sohbetinde;
“Namaz, mühim
ibâdettir” dedi.
“Nasıl yâni?” dediler.
“Şöyle ki, bir ibâdeti
terk etmek îmânı gidermez. Ama namaz için hüküm böyle değildir” dedi.
“Onun hükmü nedir?”
dediler.
Cevâbında;
“Bile bile namaz kılmayan ve namaz vakti geçerken üzülmeyen kimsenin îmânı gider” buyurdu.