17/11/2021 Çarşamba Köşe yazarı A.U
"Şu kuşu tutayım mı baba?"
Şeyh Mustafa Efendi, Bilecik'e bağlı
Gölpazarı ilçesinin Aktaş köyünde medfundur.
Küçük bir
kızı vardı.
Bir gün bahçede
babasıyla otururken, bir güvercin gelip kondu hemen önlerine.
Çocuğun hoşuna
gitmişti bu.
Döndü babasına dedi
ki:
“Babacığım ne tatlı
kuş değil mi?”
“Evet yavrum, çok
güzel kuş.”
“Onu tutayım mı
babacığım?”
“Olur evlâdım, haydi
tut.”
“Kaçmaz mı benden?”
“Hayır, tut getir o
kuşu bana.”
Kızcağız yavaşça
yaklaştı kuşa.
Uçar diye çok
korkuyordu.
Ama uçmadı. Tuttu o
kuşu.
Ve getirdi babasına.
Annesi de bakıyordu
pencereden.
Oradan seslendi ki:
“Efendi, kızımıza kuş
kaçmaz dedin, gerçekten de kaçmadı. Sahi, nasıl oldu bu iş?”
“Çok mu hayret ettin
hanım?”
“Evet ya, çok
şaşırdım.”
“Hiç şaşırma hanım.”
“Nedenmiş o?”
“Çünkü ben Rabbime
itâat ediyorum da ondan.”
“Kusûra bakma efendi,
ben yine anlayamadım.”
“Bak hanım, kim Allahü
teâlâya itâat ederse, mahlûklar da ona itâat eder. Sen Rabbinin emrini
dinlemezsen, onlar da seni dinlemez, anladın mı?”
“Evet bey, şimdi anladım.”