19/04/2019 Cuma Köşe yazarı A.U
Ağlamayan gözde hayır yoktur
Tâbiîn’in büyüklerinden olan Sâbit
bin Eslem Benânî hazretleri, 737 (H.120) senesinde vefât etti.
Bir ara gözleri rahatsızlandı.
Bir tabîbe gitti.
Tabip de baktı.
Ve ona dedi ki:
"Bir hususa dikkat edersen,
gözlerin iyi olur.”
Hazret-i Sâbit sordu:
"O nedir ki?"
"Ağlamayacaksın.”
Hazret-i Sâbit;
"Ağlamayan gözde hayır
yoktur!" buyurdu.
● ● ●
Yine bu zât anlatıyor:
Sinirli bir gence, annesi sık sık öğüt
verip;
“Ey oğlum, senin için öyle bir gün
vardır ki, sen hep o günü düşün” derdi.
Bir zaman geçti...
Oğlu hastalandı.
Artık son nefeslerini alıyordu.
Annesi oğlunun üzerine kapanıp;
“Ey Oğlum! Ben seni, işte bugün için
uyarıyordum” dedi.
O gözünü açtı.
Ve annesine;
“Anneciğim! Benim Rabbim, mağfireti
bağışlaması, affı ve ihsânı bol olandır. Bugün beni affedeceğine ümîdim
tamdır” dedi.
Dediği gibi de oldu.
Günahları affolundu.