25/08/2021 Çarşamba Köşe yazarı A.U

Bir gün bir akarsu taşıp, etrâftaki ekinlere zarar vermişti.

Çoğu insan mağdur olmuştu.

Derhâl Hazret-i Alî’ye koştular.

Ve ricâ ettiler ki:

“Duâ buyurun da, su azalsın”

Hazret-i Alî “Peki” dedi.

Ve hazırlanıp çıktı evden.

Resûlullahın gömleğini giydi.

Onun sarığını başına sardı.

Onun âsâsını eline aldı.

Hasan ve Hüseyin ile birlikte o ırmağın kenarına vardı.

Elindeki asâ ile suya işâret etti.

Suyun seviyesi düştü biraz.

İkinci işârette biraz daha indi.

Üçüncüde az daha.

Nihâyet kalabalığa sordu ki:

“Bu kadar kâfi midir?”

Onlar, hep bir ağızdan;

“Kâfidir yâ Alî!” dediler.

Ve teşekkür edip dağıldılar.

● ● ●

Efendimiz, bir gün hazret-i Alî'ye;

“Yâ Alî! Seninle ben, Hârun ile Mûsâ gibiyiz” buyurdu.

Nitekim bir harbe gidiliyordu.

Efendimiz, Hazret-i Alî'ye;

“Sen Medîne'de kal” buyurdu.

O da “Başüstüne” dedi.

Münafıklar, bunu bir fırsat bilip;

“Muhammed ondan sıkıldığı için Medîne'de bıraktı” dediler.

Hazret-i Alî bunu işitti.

Derhâl Efendimize koştu.

Ve bunu Ona haber verdi.

Efendimiz, ona sevgiyle bakıp;

“Onlar yalan söylüyor yâ Alî. Sen benimle; Hârun ile Mûsâ gibi olmak istemez misin?” buyurdular.