26/08/2025 Salı Köşe yazarı A.U
"Bunu sevdiklerinden eyle ya Rabbi"
Bir gün büyük velî Muînüddîn-i Çeştî hazretlerine
bir kimse gelip karşısında edeple durdu.
Ve arz etti ki.
“Efendim, Çoktandır zât-ı âlinizi
görmek istiyordum. Çok şükür, bugün sizi görmekle şereflendim” dedi.
Ama büyük velî, hiç iltifat
etmedi bu söze.
Kıymet vermedi.
Üstelik sertçe bakıp;
“Haydi, ne için
geldinse hemen yap yapacağını!” buyurdu.
Adamın hâli değişti...
Ve kızardı, bozardı...
Bütün âzâları,
titremeye başladı onun heybetinden!
Ve ağlayarak;
“Efendim, asıl niyetim, sizi
öldürmekti! Çok pişmânım. Lütfen bu suçumu affedin” dedi.
Sonra iç cebine soktu elini.
Bir “bıçak” çıkarıp koydu bu
velî zâtın önüne ve pişmanlıkla;
“Suçluyum, nasıl
isterseniz cezâmı öyle verin!” dedi
Büyük velî;
“Bu yolda, kötülük
eden kimseye de iyilik yapılır” buyurdu.
Ve el kaldırıp;
“Yâ İlâhî! Bu kulun günahlarını
affet ve kendisini, sevdiğin kullarından eyle” diye duâ etti...
Adamın kalbi değişti.
Yâni kalp gözü açıldı.
Ve “evliyâ” oldu.