Eğer sabrederlerse…

23/05/2019 Perşembe Köşe yazarı A.U

Zeyd bin Eslem hazretleri, Tâbiîn’in büyüklerinden olup, Medîne’de yetişen müfessirlerin en meşhurudur.

136 (m. 753) târihinde Medîne’de vefât etti.

Bu zât anlatıyor:

Fakirler, Efendimizine gelip;

Yâ Resûlallah! Zenginler hayır hasenât yapıyor, biz yapamıyoruz” dediler.

Ve dert yandılar.

Efendimiz onlara;

“Sabreden fakire, Cennette yüksek köşkler verilir. Zenginlerden beş yüz sene önce cennete girerler ve zenginlerin kavuştukları sevaba, sadece bir tesbîh söylemekle kavuşurlar” buyurdu.

● ● ●

Bir gün de sevdiklerine;

“Bir zaman gelecek, dünyâda hakîki mürşit bulunmıyacak. Yazık o milletin hâline” buyurdu.

Sordular ki:

“Onlara tavsiyeniz nedir efendim?”

Buyurdu ki:

“Bir İslâm âliminin kitâbını okusunlar. Onların kitaplarının okunduğu yere rahmet yağar.”

● ● ●

Bu zât, bir gün;

“Bir Müslüman, bir günah işlediğinde pişmânlık duysa, bu pişmânlığı, onun için, bulunmaz nîmettir” buyurdu.

Ve ilâve etti:

“Çünkü pişmânlık, tövbe demektir. Eğer üzülmez ve günah işlemek tatlı gelirse, bu, günahta ısrardır ki, çok tehlikelidir. Zîra imânına zarar verebilir maazallah.”