05/02/2025 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Seven, sevdiğinde kusûr göremez!
Şeyh Ahmed Efendi, rahmetullahi aleyh, gönül ehli bir
zâttı. Kabri, Manisa-Akhisar'dadır.
O,
gençliğinde gününü gün eden bir kimseydi.
Ancak
on beş yaşına girer girmez bir gece rüyâ gördü.
Gâipten
bir ses;
“Kalk
yâ Ahmed!” diye
seslendi ona.
O
anda uyandı.
Ve
işitti aynı sesi:
Diyordu
ki:
“Kalk
abdest al ve namaz kıl!”
Korkuyla
fırladı yatağından!
Ama,
hiç kimseyi göremedi.
Tekrar
yatıp uyudu.
Aynı
sesi yine duydu.
Diyordu
ki:
“Kalk
yâ Ahmed! Büluğ çağına girdin. Sana namaz farz oldu.”
Uykudan
uyandı...
"Hayırdır
inşallah" dedi.
Giyinip
koştu câmiye.
Namaza
ilk gelen Müslümandan öğrendi abdesti ve namazı.
Sonra
medreseye gitti.
Kısa
zamanda yetişip, aydınlattı nice gönülleri.
● ● ●
Bu
zât bir gün dostlarına;
“Birbirinizi
çok sevin. İnsan birini sevdi mi, onda kusûr göremez. Sevmeyince de aksine her
şeyi göze batar. Meselâ ben, sizlerde, hiç kusûr göremiyorum” buyurdu.
Sordular:
“Neden
efendim?”
“Çünkü sizi çok seviyorum. Seven, sevdiği
kimsede aslâ kusûr göremez” buyurdu.