20/04/2019 Cumartesi Köşe yazarı A.U
"Yalvarıp beni andın mı?"
Tâbiîn’in büyüklerinden olan Sâbit
bin Eslem Benânî hazretleri, 737 (H.120) senesinde vefât etti.
Bu zât anlatıyor:
Mümin, kıyâmet gününde Allahü teâlânın
huzurunda durur.
Allahü teâlâ;
“Ey kulum! Sen dünyâdayken bana ibâdet
eden kullarımla beraber ibâdet ediyor muydun?” diye sorar.
Kul cevap verir:
“Evet yâ Rabbî!”
Ve yine sorar ki:
“Ey kulum! Dünyâdayken bana duâ edip
yalvaran ve beni zikredip ananlarla beraber, sen de yalvarıp beni andın mı?”
O, cevap verir ki:
“Evet yâ Rabbî!”
Bu defâ Hak teâlâ;
“İzzetim hakkı için; beni zikredip
andığın her yerde, ben de seni andım. Nerede duâ edip yalvardınsa kabul
ettim” buyurur.
Efendimiz de;
“Müminin hiçbir duâsı geri çevrilmez.
Karşılığı, ya dünyâda verilir, ya âhirete ertelenir veya günahlarına
keffâret ve af sebebi olur” buyuruyor.
● ● ●
Bir gün de bu zâta;
“Efendim, Allahü teâlânın en çok sevdiği
ibâdet nedir?” diye sordular.
Cevâbında;
“Allahü teâlânın en sevdiği ibâdet,
Müslümanların birbirini sevmesidir ki, bu haslet, îmânın da şartıdır
zâten” buyurdu...