Selamın ve Selamlaşmayı Yaymanın Fazileti
Riyâzus Sâlihîn / İmâm Nevevî
BÖLÜM: -50-
Selamın ve Selamlaşmayı Yaymanın Fazileti hakkında sahih hadis-i şerifler...
846. Abdullah İbni Amr İbni Âs radıyallahu anhümâ şöyle dedi:
Bir adam, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e:
– İslâm’ın hangi özelliği daha hayırlıdır, diye
sordu? Resûl–i Ekrem:
“Yemek yedirmen, tanıdığın ve tanımadığın herkese selâm vermendir” buyurdu.
Buhârî, Îmân 20; İsti‘zân 9, 19; Müslim, Îmân 63. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 131; Nesâî, Îmân 12
847. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Allah Teâlâ Âdem sallallahu aleyhi ve sellem’i
yaratınca ona:
– Git şu oturmakta olan meleklere selâm ver ve
senin selâmına nasıl karşılık vereceklerini de
güzelce dinle; çünkü senin ve senin çocuklarının
selâmı o olacaktır, buyurdu. Âdem aleyhi’s–
selâm meleklere:
– es–Selâmü aleyküm, dedi. Melekler:
– es–Selâmü aleyke ve rahmetullâh, karşılığını
verdiler. Onun selâmına “ve rahmetu’l–lâh”ı
ilâve ettiler. ”
Buhârî, Enbiyâ 1; İsti’zân 1; Müslim, Cennet 28
848. Ebû Umâre Berâ İbni Âzib radıyallahu anhümâ
şöyle demiştir:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bize şu
yedi şeyi emretti: Hasta ziyaretini, cenâzeye iştirak
etmeyi, aksırana hayır dilemeyi, zayıfa yardım
etmeyi, mazluma yardımcı olmayı, selâmı yaygın hale
getirmeyi ve yemin edenin yemininin yerine gelmesini temin etmeyi.
Buhârî, Mezâlim 5; Müslim, Libâs 3. Ayrıca. bk. Tirmizî, Edeb 45; Nesâî, Cenâiz 53
849. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Siz, iman etmedikçe cennete giremezsiniz;
birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız.
Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selâmı yayınız. ”
Müslim, Îmân 93. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 131; Tirmizî, İsti‘zân 1; İbni Mâce, Mukaddime 6, Edeb 11
850. Ebû Yûsuf Abdullah İbni Selâm radıyallahu anh şöyle
dedi:
Ben Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i:
“Ey insanlar! Selâmı yayınız, yemek yediriniz,
akrabalarınızla alâkanızı ve onlara yardımınızı
devam ettiriniz. İnsanlar uyurken siz namaz
kılınız. Bu sayede selâmetle cennete girersiniz”
buyururken işittim.
Tirmizî, Kıyâmet 42. Ayrıca bk. İbni Mâce, İkâmet 174, Et’ime 1
851. Tufeyl İbni Übey İbni Kâ’b, söylediğine göre
Abdullah İbni Ömer’e gelir ve onunla
birlikte çarşıya çıkarlardı. Tufeyl sözüne şöyle
devam etti:
Biz çarşıya çıktığımızda, Abdullah, eski eşya
satan, değerli mal satan, yoksul veya herhangi bir
kimseye uğrasa mutlaka selâm verirdi. Bir gün
yine Abdullah İbni Ömer’in yanına gelmiştim. Çarşıya
gitmek için kendisine arkadaş olmamı istedi.
Ona:
– Çarşıda ne yapacaksın? Alış verişe vâkıf
değilsin, malların fiyatlarını sormuyorsun, bir şey satın
almak istemiyorsun, çarşıdaki sohbet yerlerinde
de oturmuyorsun? Şurada otur da, birlikte konuşalım,
dedim. Bunun üzerine Abdullah:
– Ey Ebû Batn! –Tufeyl, iri göbekli bir kişi
olduğu için böyle hitap etmiştir– Biz, sadece selâm
vermek üzere çarşıya çıkıyoruz; karşılaştığımız kimselere de selâm veriyoruz, cevabını verdi.
Mâlik, Muvatta’, Selâm 6
852. İmrân İbni Husayn radıyallahu anhümâ şöyle dedi:
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e bir adam
geldi ve:
– es–Selâmü aleyküm, dedi. Hz. Peygamber onun
selâmına aynı şekilde karşılık verdikten sonra adam
oturdu. Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:
– “On sevap kazandı” buyurdu. Sonra bir başka
adam geldi, o da:
– es–Selâmü aleyküm ve rahmetullah, dedi.
Peygamberimiz ona da verdiği selâmın aynıyla
mukâbelede bulundu. O kişi de yerine oturdu. Hz.
Peygamber:
– “Yirmi sevap kazandı” buyurdu. Daha sonra bir
başka adam geldi ve:
– es–Selâmü aleyküm ve rahmetullahi ve
berekâtüh, dedi. Hz. Peygamber o kişiye de selâmının
aynıyla karşılık verdi. O kişi de yerine oturdu.
Efendimiz:
– “Otuz sevap kazandı” buyurdular.
Ebû Dâvûd, Edeb 132; Tirmizî, İsti’zân 2
853. Âişe radıyallahu anhâ şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana:
– “Şu zât Cibrîl aleyhi’s–selâm’dır; sana selâm
ediyor” buyurdu. Ben de:
– Ve aleyhi’s–selâm ve rahmetullâhi ve berekâtüh, dedim.
Buhârî, Bed’ü’l–halk 6; İsti’zân 16; Müslim, Fezâilü’s–sahâbe 90–91
(Bu hadis, Buhârî ve Müslim’in bir kısım rivayetlerinde buradaki şekilde
“ve berekâtüh” ziyadesiyle,
bazı rivayetlerde ise “ve berekâtüh” olmaksızın nakledilmiştir. Kaide olarak,
güvenilir râvilerin
ziyadesi makbuldür.)
854. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem bir
söz söylediği zaman, onunla ne kasdettiğinin
iyice anlaşılması için sözünü üç defa tekrarlardı. Bir
topluluğun yanına geldiğinde onlara üç defa selâm verirdi.
Buhârî, İlm 30; İsti’zân 13. Ayrıca bk. Tirmizî, İsti’zân 28
855. Mikdâd radıyallahu anh, uzun bir hadisinde şöyle
dedi:
Biz, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in süt
hissesini ayırıp kaldırırdık. Resûl–i Ekrem geceleyin gelir,
uyuyanı uyandırmayacak, uyanık olanlara
işittirecek şekilde selâm verirdi. Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem bir gece geldi, yine her zamanki gibi selâm verdi.
Müslim, Eşribe 174. Ayrıca bk. Tirmizî, İsti’zân 26
856. Esmâ Binti Yezîd radıyallahu anhâ’dan rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu
aleyhi ve sellem bir gün mescide uğradı.
Kadınlardan oluşan bir cemaat orada oturmaktaydı. Hz.
Peygamber onlara eliyle işaret ederek selâm verdi.
Tirmizî, İsti’zân 9. Ayrıca bk. Ahmed İbni Hanbel, Müsned, VI, 458
857. Ebû Ümâme radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“İnsanların Allah katında en makbulü ve O’na en yakın olanı, önce selâm verendir. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 133. Benzer bir rivayet için bk. Tirmizî, İsti’zân 6
858. Ebû Cürey el–Hüceymî radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e geldim
ve:
– Aleyke’s–selâm yâ Resûlallah! dedim. Peygamber
Efendimiz:
– “Aleyke’s–selâm deme; çünkü aleyke’s–selâm ölülere verilen selâmdır” buyurdu.
Ebû Dâvûd, Libâs 24; Tirmizî, İsti’zân 27
859. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Binitli olan yürüyene, yürüyen oturana, sayıca az olan çok olana selâm verir. ”
Buhârî, İsti’zân 5, 6; Müslim, Selâm 1; Âdâb 46. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 134; Tirmizî, İsti’zân 14
(Buhârî’nin bir rivayetinde: “Küçük büyüğe selâm verir” ilâvesi vardır.)
Buhârî, İsti’zân 7
860. Ebû Ümâme Suday İbni Aclân el–Bâhilî radıyallahu
anh’den rivayet edildiğine göre,
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle
buyurdu:
“İnsanların Allah katında en makbul olanları, selâma ilk başlayanlardır. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 133
Tirmizî’nin Ebû Ümâme radıyallahu anh’den rivayetine göre bir adam:
– Yâ Resûlallah! İki kişi birbirleriyle karşılaşınca onlardan hangisi daha önce
selâm verir? diye sordu.
Peygamber Efendimiz de:
– “Allah Teâlâ’ya daha yakın olan” buyurdu.
Tirmizî, İsti’zân 6
861. Ebû Hüreyre radıyallahu anh, namazını, namazın
gerektirdiği edeplere riâyet etmeyerek
kılan kimse hakkındaki hadisinde belirttiğine
göre, o kişi mescide gelip namaz kıldı, sonra Nebî
sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına geldi ve
ona selâm verdi; Resûl–i Ekrem onun selâmına
mukâbelede bulundu ve:
“Dön ve namaz kıl, çünkü sen namaz kılmadın”
buyurdu. Adam dönüp yeniden namaz kıldı, sonra
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in huzuruna
gelip tekrar selâm verdi. Neticede bu durum üç defa
tekrarlandı.
Buhârî, Ezân 95, 122; Eymân 15; İsti’zân 18; Müslim, Salât 45. Ayrıca bk. Tirmizî, Salât 110; İsti’zân 4; Nesâî, İstiftâh 7; Tatbîk 15; Sehv
67; İbni Mâce, İkâmet 72
862. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Sizden biriniz din kardeşine rastladığında ona
selâm versin. Eğer ikisinin arasına ağaç, duvar
ve taş girer de tekrar karşılaşırlarsa, tekrar selâm versin. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 135
863. Enes radıyallahu anh şöyle demiştir:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana:
“Yavrucuğum! Kendi ailenin yanına girdiğinde
onlara selâm ver ki, sana ve ev halkına bereket
olsun” buyurdu.
Tirmizî, İsti’zân 10
864. Enes radıyallahu anh, çocuklara rastladığı zaman onlara selâm verir ve:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem böyle yapardı, derdi.
Buhârî, İsti’zân 15; Müslim, Selâm 15. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 136; Tirmizî, İsti’zân 8; İbni Mâce, Edeb 14
865. Sehl İbni Sa’d radıyallahu anh şöyle demiştir:
Aramızda bir kadın –bir başka rivayette yaşlı
bir kadın– vardı. Pazı köklerini alır, onları güvecin içine
koyup pişirir, biraz da arpa öğütürdü. Biz cuma
namazını kılıp döndüğümüz zaman ona selâm
verirdik. O da hazırladığı yemeği bize ikram ederdi.
Buhârî, İsti’zân 16, Cum’a 40; Hars 21; Et’ime 17
866. Ümmü Hânî Fâhite Binti Ebû Tâlib radıyallahu anhâ
şöyle dedi:
Mekke’nin fethi günü Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem’e gelmiştim. Resûl–i Ekrem yıkanıyor, Fâtıma
da elinde bir örtüyle ona perde tutuyordu. Ben selâmımı verdim.
Müslim, Hayz 70–71, Salâtü’l–müsâfirîn 81–82. Ayrıca bk. Buhârî, Gusül 21; Salât 4; Tirmizî, İsti’zân 34
867. Esmâ Binti Yezîd radıyallahu anhâ şöyle dedi:
Kadınlarla birlikte otururken, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem yanımıza uğradı ve bize selâm verdi.
Ebû Dâvûd, Edeb 137; Tirmizî, İst’zân 9. Ayrıca bk. İbni Mâce, Edeb 14.
868. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Yahudi ve hıristiyanlara öncelikle siz selâm
vermeyin. Yolda onlardan biriyle karşılaştığınız
zaman, eziyet etmemek şartıyla, onları yolun kenarından yürümeye zorlayınız. ”
Müslim, Selâm 13. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 138; Tirmizî, İsti‘zân 12; İbni Mâce, Edeb 13
869. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Kitap ehli olanlar size selâm verdiklerinde, onlara: Ve aleyküm, deyiniz. ”
Buhârî, İsti’zân 22, Mürteddîn 4; Müslim, Selâm 6–9
870. Üsâme radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre,
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem,
müslümanlar, müşrikler –puta tapanlar– ve yahudilerden
oluşan bir topluluğa rastladı ve onlara selâm
verdi.
Buhârî, İsti’zân 20; Müslim, Cihâd 116
871. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Sizden biriniz bir meclise vardığında selâm
versin. Oturduğu meclisten kalkmak istediği
zaman da selâm versin. Önce verdiği selâm, sonraki selâmından daha üstün değildir. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 139; Tirmizî, İsti’zân 15
Riyâzus Sâlihîn / İmâm Nevevî
BÖLÜM: -50-
Selamın ve Selamlaşmayı Yaymanın Fazileti hakkında sahih hadis-i şerifler...
846. Abdullah İbni Amr İbni Âs radıyallahu anhümâ şöyle dedi:
Bir adam, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e:
– İslâm’ın hangi özelliği daha hayırlıdır, diye
sordu? Resûl–i Ekrem:
“Yemek yedirmen, tanıdığın ve tanımadığın herkese selâm vermendir” buyurdu.
Buhârî, Îmân 20; İsti‘zân 9, 19; Müslim, Îmân 63. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 131; Nesâî, Îmân 12
847. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Allah Teâlâ Âdem sallallahu aleyhi ve sellem’i
yaratınca ona:
– Git şu oturmakta olan meleklere selâm ver ve
senin selâmına nasıl karşılık vereceklerini de
güzelce dinle; çünkü senin ve senin çocuklarının
selâmı o olacaktır, buyurdu. Âdem aleyhi’s–
selâm meleklere:
– es–Selâmü aleyküm, dedi. Melekler:
– es–Selâmü aleyke ve rahmetullâh, karşılığını
verdiler. Onun selâmına “ve rahmetu’l–lâh”ı
ilâve ettiler. ”
Buhârî, Enbiyâ 1; İsti’zân 1; Müslim, Cennet 28
848. Ebû Umâre Berâ İbni Âzib radıyallahu anhümâ
şöyle demiştir:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bize şu
yedi şeyi emretti: Hasta ziyaretini, cenâzeye iştirak
etmeyi, aksırana hayır dilemeyi, zayıfa yardım
etmeyi, mazluma yardımcı olmayı, selâmı yaygın hale
getirmeyi ve yemin edenin yemininin yerine gelmesini temin etmeyi.
Buhârî, Mezâlim 5; Müslim, Libâs 3. Ayrıca. bk. Tirmizî, Edeb 45; Nesâî, Cenâiz 53
849. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Siz, iman etmedikçe cennete giremezsiniz;
birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız.
Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selâmı yayınız. ”
Müslim, Îmân 93. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 131; Tirmizî, İsti‘zân 1; İbni Mâce, Mukaddime 6, Edeb 11
850. Ebû Yûsuf Abdullah İbni Selâm radıyallahu anh şöyle
dedi:
Ben Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i:
“Ey insanlar! Selâmı yayınız, yemek yediriniz,
akrabalarınızla alâkanızı ve onlara yardımınızı
devam ettiriniz. İnsanlar uyurken siz namaz
kılınız. Bu sayede selâmetle cennete girersiniz”
buyururken işittim.
Tirmizî, Kıyâmet 42. Ayrıca bk. İbni Mâce, İkâmet 174, Et’ime 1
851. Tufeyl İbni Übey İbni Kâ’b, söylediğine göre
Abdullah İbni Ömer’e gelir ve onunla
birlikte çarşıya çıkarlardı. Tufeyl sözüne şöyle
devam etti:
Biz çarşıya çıktığımızda, Abdullah, eski eşya
satan, değerli mal satan, yoksul veya herhangi bir
kimseye uğrasa mutlaka selâm verirdi. Bir gün
yine Abdullah İbni Ömer’in yanına gelmiştim. Çarşıya
gitmek için kendisine arkadaş olmamı istedi.
Ona:
– Çarşıda ne yapacaksın? Alış verişe vâkıf
değilsin, malların fiyatlarını sormuyorsun, bir şey satın
almak istemiyorsun, çarşıdaki sohbet yerlerinde
de oturmuyorsun? Şurada otur da, birlikte konuşalım,
dedim. Bunun üzerine Abdullah:
– Ey Ebû Batn! –Tufeyl, iri göbekli bir kişi
olduğu için böyle hitap etmiştir– Biz, sadece selâm
vermek üzere çarşıya çıkıyoruz; karşılaştığımız kimselere de selâm veriyoruz, cevabını verdi.
Mâlik, Muvatta’, Selâm 6
852. İmrân İbni Husayn radıyallahu anhümâ şöyle dedi:
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’e bir adam
geldi ve:
– es–Selâmü aleyküm, dedi. Hz. Peygamber onun
selâmına aynı şekilde karşılık verdikten sonra adam
oturdu. Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:
– “On sevap kazandı” buyurdu. Sonra bir başka
adam geldi, o da:
– es–Selâmü aleyküm ve rahmetullah, dedi.
Peygamberimiz ona da verdiği selâmın aynıyla
mukâbelede bulundu. O kişi de yerine oturdu. Hz.
Peygamber:
– “Yirmi sevap kazandı” buyurdu. Daha sonra bir
başka adam geldi ve:
– es–Selâmü aleyküm ve rahmetullahi ve
berekâtüh, dedi. Hz. Peygamber o kişiye de selâmının
aynıyla karşılık verdi. O kişi de yerine oturdu.
Efendimiz:
– “Otuz sevap kazandı” buyurdular.
Ebû Dâvûd, Edeb 132; Tirmizî, İsti’zân 2
853. Âişe radıyallahu anhâ şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana:
– “Şu zât Cibrîl aleyhi’s–selâm’dır; sana selâm ediyor”
buyurdu. Ben de:
– Ve aleyhi’s–selâm ve rahmetullâhi ve berekâtüh, dedim.
Buhârî, Bed’ü’l–halk 6; İsti’zân 16; Müslim, Fezâilü’s–sahâbe 90–91
(Bu hadis, Buhârî ve Müslim’in bir kısım rivayetlerinde buradaki şekilde
“ve berekâtüh” ziyadesiyle,
bazı rivayetlerde ise “ve berekâtüh” olmaksızın nakledilmiştir. Kaide olarak,
güvenilir râvilerin
ziyadesi makbuldür.)
854. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem bir
söz söylediği zaman, onunla ne kasdettiğinin
iyice anlaşılması için sözünü üç defa tekrarlardı. Bir
topluluğun yanına geldiğinde onlara üç defa selâm verirdi.
Buhârî, İlm 30; İsti’zân 13. Ayrıca bk. Tirmizî, İsti’zân 28
855. Mikdâd radıyallahu anh, uzun bir hadisinde şöyle
dedi:
Biz, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in süt
hissesini ayırıp kaldırırdık. Resûl–i Ekrem geceleyin gelir,
uyuyanı uyandırmayacak, uyanık olanlara
işittirecek şekilde selâm verirdi. Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem bir gece geldi, yine her zamanki gibi selâm verdi.
Müslim, Eşribe 174. Ayrıca bk. Tirmizî, İsti’zân 26
856. Esmâ Binti Yezîd radıyallahu anhâ’dan rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu
aleyhi ve sellem bir gün mescide uğradı.
Kadınlardan oluşan bir cemaat orada oturmaktaydı. Hz.
Peygamber onlara eliyle işaret ederek selâm verdi.
Tirmizî, İsti’zân 9. Ayrıca bk. Ahmed İbni Hanbel, Müsned, VI, 458
857. Ebû Ümâme radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“İnsanların Allah katında en makbulü ve O’na en yakın olanı, önce selâm verendir. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 133. Benzer bir rivayet için bk. Tirmizî, İsti’zân 6
858. Ebû Cürey el–Hüceymî radıyallahu anh şöyle dedi:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e geldim
ve:
– Aleyke’s–selâm yâ Resûlallah! dedim. Peygamber
Efendimiz:
– “Aleyke’s–selâm deme; çünkü aleyke’s–selâm ölülere verilen selâmdır” buyurdu.
Ebû Dâvûd, Libâs 24; Tirmizî, İsti’zân 27
859. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Binitli olan yürüyene, yürüyen oturana, sayıca az olan çok olana selâm verir. ”
Buhârî, İsti’zân 5, 6; Müslim, Selâm 1; Âdâb 46. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 134; Tirmizî, İsti’zân 14
(Buhârî’nin bir rivayetinde: “Küçük büyüğe selâm verir” ilâvesi vardır.)
Buhârî, İsti’zân 7
860. Ebû Ümâme Suday İbni Aclân el–Bâhilî radıyallahu
anh’den rivayet edildiğine göre,
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle
buyurdu:
“İnsanların Allah katında en makbul olanları, selâma ilk başlayanlardır. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 133
Tirmizî’nin Ebû Ümâme radıyallahu anh’den rivayetine göre bir adam:
– Yâ Resûlallah! İki kişi birbirleriyle karşılaşınca onlardan hangisi daha önce
selâm verir? diye sordu.
Peygamber Efendimiz de:
– “Allah Teâlâ’ya daha yakın olan” buyurdu.
Tirmizî, İsti’zân 6
861. Ebû Hüreyre radıyallahu anh, namazını, namazın
gerektirdiği edeplere riâyet etmeyerek
kılan kimse hakkındaki hadisinde belirttiğine
göre, o kişi mescide gelip namaz kıldı, sonra Nebî
sallallahu aleyhi ve sellem’in yanına geldi ve
ona selâm verdi; Resûl–i Ekrem onun selâmına
mukâbelede bulundu ve:
“Dön ve namaz kıl, çünkü sen namaz kılmadın”
buyurdu. Adam dönüp yeniden namaz kıldı, sonra
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in huzuruna
gelip tekrar selâm verdi. Neticede bu durum üç defa
tekrarlandı.
Buhârî, Ezân 95, 122; Eymân 15; İsti’zân 18; Müslim, Salât 45. Ayrıca bk. Tirmizî, Salât 110; İsti’zân 4; Nesâî, İstiftâh 7; Tatbîk 15; Sehv
67; İbni Mâce, İkâmet 72
862. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Sizden biriniz din kardeşine rastladığında ona
selâm versin. Eğer ikisinin arasına ağaç, duvar
ve taş girer de tekrar karşılaşırlarsa, tekrar selâm versin. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 135
863. Enes radıyallahu anh şöyle demiştir:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana:
“Yavrucuğum! Kendi ailenin yanına girdiğinde
onlara selâm ver ki, sana ve ev halkına bereket
olsun” buyurdu.
Tirmizî, İsti’zân 10
864. Enes radıyallahu anh, çocuklara rastladığı zaman onlara selâm verir ve:
Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem böyle yapardı, derdi.
Buhârî, İsti’zân 15; Müslim, Selâm 15. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 136; Tirmizî, İsti’zân 8; İbni Mâce, Edeb 14
865. Sehl İbni Sa’d radıyallahu anh şöyle demiştir:
Aramızda bir kadın –bir başka rivayette yaşlı
bir kadın– vardı. Pazı köklerini alır, onları güvecin içine
koyup pişirir, biraz da arpa öğütürdü. Biz cuma
namazını kılıp döndüğümüz zaman ona selâm
verirdik. O da hazırladığı yemeği bize ikram ederdi.
Buhârî, İsti’zân 16, Cum’a 40; Hars 21; Et’ime 17
866. Ümmü Hânî Fâhite Binti Ebû Tâlib radıyallahu anhâ
şöyle dedi:
Mekke’nin fethi günü Nebî sallallahu aleyhi ve
sellem’e gelmiştim. Resûl–i Ekrem yıkanıyor, Fâtıma
da elinde bir örtüyle ona perde tutuyordu. Ben selâmımı verdim.
Müslim, Hayz 70–71, Salâtü’l–müsâfirîn 81–82. Ayrıca bk. Buhârî, Gusül 21; Salât 4; Tirmizî, İsti’zân 34
867. Esmâ Binti Yezîd radıyallahu anhâ şöyle dedi:
Kadınlarla birlikte otururken, Nebî sallallahu aleyhi ve sellem yanımıza uğradı ve bize selâm verdi.
Ebû Dâvûd, Edeb 137; Tirmizî, İst’zân 9. Ayrıca bk. İbni Mâce, Edeb 14.
868. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet
edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Yahudi ve hıristiyanlara öncelikle siz selâm
vermeyin. Yolda onlardan biriyle karşılaştığınız
zaman, eziyet etmemek şartıyla, onları yolun kenarından yürümeye zorlayınız. ”
Müslim, Selâm 13. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 138; Tirmizî, İsti‘zân 12; İbni Mâce, Edeb 13
869. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve
sellem şöyle buyurdu:
“Kitap ehli olanlar size selâm verdiklerinde, onlara: Ve aleyküm, deyiniz. ”
Buhârî, İsti’zân 22, Mürteddîn 4; Müslim, Selâm 6–9
870. Üsâme radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre,
Nebî sallallahu aleyhi ve sellem,
müslümanlar, müşrikler –puta tapanlar– ve
yahudilerden oluşan bir topluluğa rastladı ve onlara selâm
verdi.
Buhârî, İsti’zân 20; Müslim, Cihâd 116
871. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine
göre, Resûlullah sallallahu aleyhi
ve sellem şöyle buyurdu:
“Sizden biriniz bir meclise vardığında selâm
versin. Oturduğu meclisten kalkmak istediği
zaman da selâm versin. Önce verdiği selâm, sonraki selâmından daha üstün değildir. ”
Ebû Dâvûd, Edeb 139; Tirmizî, İsti’zân 15