11/03/2021 Perşembe Köşe yazarı A.U
İnsanlar çıplak haşrolunur!..
Aliyyül Mürtezâ’nın annesi Fâtıma hâtun bir gün Efendimizi
ziyârete gelmişti.
O da Kur’ân-ı kerîm okuyordu.
Bir âyette meâlen;
"İnsanlar mahşerde çıplak haşrolunurlar" buyuruluyordu.
Fâtıma hâtun bunu duydu.
Üzülüp Efendimize sordu ki:
“O gün bizim hâlimiz nice olur?”
Efendimiz gömleğini çıkardı.
Ve ona uzatıp buyurdu ki:
“Şu gömleğimi (kefen) diye giy.
İnşallah o gün çıplak olmazsın.”
Kadıncağız sordu hemen:
“Siz kefîlsiniz değil mi?”
“Evet, kefîlim” buyurdular...
Yine bir âyet-i kerîmede;
“Mezarda Münker Nekir korkunç şekilde gelir, herkesi sorguya çekerler!” deniyordu.
Fâtıma hâtun yine üzüldü.
Ve hemen arz etti ki:
“Yâ Resûlallah! Bana da öyle korkunç gelirlerse ne yaparım?” Efendimiz
buyurdu ki:
“Korkma, sana öyle gelmezler.”
O vakit müsterih oldu...
Aradan yıllar geçti.
Fâtıma hâtun vefât etti.
Efendimiz namazını kıldırdı.
Ve kabrine indirip;
“Yâ Fâtıma! Sana kefîl olduğum hususlar gerçek oldu mu?” diye
seslendiler.
Cevap net geldi:
Bizzât kendi sesiyle;
“Evet yâ Resûlallah! İkisi de gerçekleşti. Kabrim de geniş ve rahat. Rabbim mükâfâtını versin sana” diyordu...