11/12/2021 Cumartesi Köşe yazarı A.U
"Bu, yalnız yaşar ve yalnız ölür!"
Peygamber Efendimiz, bir gün Eshâbdan Ebû
Zer-i Gıfârî hazretlerine baktı.
Ve buyurdu ki:
“Bu, yalnız yaşar,
yalnız ölür...”
Hakîkaten öyle oldu.
Ömrü sona erdi.
O vakit yalnız
yaşıyordu.
Yalnız olarak da öldü!
● ● ●
Efendimiz, bir gün
evinde idi.
Hanımlarıyla
oturuyordu.
Ölümden bahsediyordu.
Bir ara buyurdular ki:
“En cömert olanınız,
bana önce kavuşur”
Hakîkaten öyle oldu.
Vefâtlarından sonra
hanımlarından ilk önce vefât eden, Hazret-i Zeynep oldu.
Zîrâ mübârek hanımlarının
arasında cömertlikte hepsinden ileri olan, bu mübârek hâtun idi.
● ● ●
Bir gün de Efendimiz
aleyhisselâm, Sahâbe’den Zeyd bin Sühân hazretlerine baktı.
Ve Eshâba dönüp;
“Bunun âzâsı,
kendinden önce Cennete girer” buyurdular.
Bu sözün hikmeti neydi?
Bu, o gün anlaşılmadı.
Ve aradan yıllar
geçti.
Bu sahâbî bir savaşa
katıldı.
O harpte eli kopup
yere düştü!
Nihâyet harp bitti.
Şehitler defnedilirken onun (eli de) birlikte defnedildi.