16/12/2021 Perşembe Köşe yazarı A.U
"Baba, sen bu harbe gelme!"
Amr bin Cemuh
Ensârî bir ayağı engelli bir sahâbîydi.
Uhud'a gidilecektı.
Oğulları ona dediler
ki:
“Baba, sen bu harbe
gelme!"
"Neden?"
dedi.
"Çünkü ayağının
durumu böyle... Biz, senin yerine de savaşırız."
O celâllenip;
"Allahın Habîbi
cenk etsin, ben kadın gibi evde mi oturayım?" dedi.
Hanımına “Elvedâ”
dedi.
Kapıdan
çıkarken; "Yâ Rabbî! Beni bu cenkten evime geri
döndürme" diye duâ etti.
Ve o harpte şehîd
oldu!
Bir oğlu da şehîd
olmuştu.
Hanımı, devesiyle
geldi Uhud'a.
Yerde onlarca şehit
yatıyordu.
Kendi şehitlerini
deveye bindirdi.
Ama deve yürümüyordu.
Hazret-i Âişe, devenin
yürümediğini görüp sordu o hanıma:
"Deve neden
yürümüyor?"
"Bilmiyorum”
dedi.
Ve koştu Efendimizin
huzûruna.
Ve arz etti durumu.
Resûlullah sordu:
"Beyin, evden
ayrılırken bir şey demiş miydi?”
"Evet, demişti yâ
Resûlallah!
“Ne demişti?”
Evden çıkarken; “Yâ
Rabbî! Cenkten sonra beni evime döndürme” demişti.
Efendimiz buyurdu ki:
"İşte bunun için yürümüyor."