17/06/2022 Cuma Köşe yazarı A.U
"Yâ Rabbî! Hâlim sana malûm..."
Şâbân-ı Velî devrinde
biri, diğerine beş yüz akçe borçlu idi.
Ve ödeyemiyordu.
Alacaklı da
sıkıştırıyordu!
Bir gün yine gelip
sıkıştırınca;
“Biraz mühlet ver” dedi.
Vermeyince koştu bir
velî zâtın türbesine.
Bir Fâtiha gönderdi.
Sonra el kaldırıp;
“Yâ Rabbî! Bu velî
zâtın hürmetine bana borcum kadar akçe gönder” diye yalvardı.
Geri gelirken birini
hâtırladı.
“Şâbân-ı Velî” hazretlerini.
Hemen koştu evine.
Diz çöktü karşısında.
Daha bir şey
söylemeden büyük velî, ona bir minder gösterip;
“Şu minderi kaldır da
altındaki paraları al” buyurdu.
O da minderi kaldırdı.
Utanarak biraz aldı.
Ama borcu beş
yüz akçe idi.
“Bunlar yetmez” diye
düşündü.
O vakit mübârek zât;
“Sıkılma, hepsini
al!” buyurdu.
O da “Başüstüne” dedi.
Ve hepsini alıverdi.
Şâbân-ı Velî el
kaldırıp;
“Yâ Rabbî! Bu kulunu
bir daha darda koyma” diye yalvardı.
Adamcağız (Âmin) dedi.
Parayı ve duâyı alıp
döndü.
Acele saydı, şaşırıp
kaldı!
Zîra tam da
borcu kadardı.
Koşarak gitti
alacaklısına.
Borcunu verip şükretti Allaha...