18/02/2021 Perşembe Köşe yazarı V.T
Küfre sebep olan bir işi bilerek yapma!..
Farzlardan ve haramlardan meşhur olanları, lüzumu kadar öğrenmek farzdır.
Şemsüddîn Mahmûd İsfahânî hazretleri Eş'arî kelâm âlimidir. 674'te (m.
1276) İran’da İsfahan'da doğdu. İlk tahsilinden sonra Kahire'ye gitti. Burada
büyük âlimlerden ilim tahsil ettikten sonra Nâsıriyye Medresesi Müderrisliğine
tayin edildi. 749'da (m. 1349) Kahire'de vefat etti.
Bu mübarek zat buyurdu ki:
İman edilecek şeyleri ve farzlardan, haramlardan meşhur olanları, lüzumu
kadar öğrenmek farzdır. Bunları öğrenmemek haramdır. İşitip de, öğrenmeye önem
vermemek küfür olur. İslâmiyetin imansızlık alâmeti dediği sözleri söyleyen ve
işleri yapan, kalbinde tasdik olsa ve inandığını söylese de, kâfir olur.
İslâmiyetin tâzîmini emrettiği şeyi tahkîr etmek, kötülemek böyledir. Bunun
için, Allahü teâlâya lâyık olmayan şey söyleyen kâfir olur...
Kâfir olmayı isteyen kimse, buna niyet ettiği anda kâfir olur. Başkasının
kâfir olmasını isteyen kimse, küfrü beğendiği için istiyorsa, kâfir olur. Kötü,
zâlim olduğundan, zulmünün cezâsını cehennem ateşinde çekmesi için istiyorsa,
kâfir olmaz. Küfre sebep olduklarını bilerek ve arzusu ile küfür kelimelerini
söyleyen kâfir olur. Bilmeyerek söylüyorsa, âlimlerin çoğuna göre yine kâfir
olur. Küfre sebep olmayan kelime söylemek isterken, şaşırarak, küfre sebep
olanı söylerse kâfir olmaz.
Küfre sebep olan bir işi, bilerek yapmak küfür olur. Bilmeyerek yapınca da
küfür olur diyen âlimler çoktur. Beline, zünnar denilen papaz kuşağını bağlamak
ve küfre mahsûs şey giymek de böyledir. Bunları harpte düşmana karşı, sulhta
zâlime karşı, hîle olarak kullanmak küfür olmaz. Tüccârın dâr-ül-harpte de
kullanması küfür olur...
Bunları mizâh için, başkalarını güldürmek için, şaka için kullanmak da
küfre sebep olur. İtikadının doğru olması fayda vermez. Kâfirlerin bayram
günlerinde, o güne mahsûs şeylerini, onlar gibi kullanmak, bunları kâfire
hediye etmek küfür olur.
Müslüman olmak için, nefsin de îman etmesi lâzım değildir. Nefsinden
kalbine küfre sebep olan şeyler gelen kimse, bunları söylemese, îmanının
kuvvetine alâmet olur. Küfre sebep olan şeyi kullanan kimseye kâfir
dememelidir. Bir Müslümanın bir işinde veya sözünde doksandokuz küfür ihtimali
olsa, bir îman ihtimali olsa, bu kimseye kâfir denilmez. Müslümana hüsn-i
zannetmek lâzımdır.