28/12/2023 Perşembe Köşe yazarı S.A
Bir sene daha rüzgâr gibi geçti...
Hatalarımızı
da tespit etmeliyiz, onları bir daha hiç yapmamaya veya çok daha az
yapmaya şartlanmalıyız. Yeni yıl böyle kutlanır.
Ömür takvimimizden bir yaprak daha düşmek üzere... Bırakın
seneleri, nefeslerimiz sayılı, öyle bir hayat yaşıyoruz ki; her an bir nefes
daha azalıyor...
Geçirdiğimiz yılda iyi ve yararlı işler yaptıysak onları bu yeni
yılda artırmaya çalışmalıyız, "Nasıl daha başarılı olabilirim, nasıl
daha çok güzelliklere imza atabilirim" düşüncesi bizde hâkim
olmalıdır.
Hatalarımızı da tespit etmeliyiz, onları bir daha hiç
yapmamaya veya çok daha az yapmaya şartlanmalıyız. Yeni yıl böyle kutlanır.
Yoksa, içki içmek, çam devirmek, evleri "Noel Ağacı" ile
süslemek çılgınlıktan başka bir şey değildir... Her yıl, aralık ayının son
haftasında, bizimle aynı adı taşıyan birçok insanın, çocuklarının ellerinden
tutarak, çarşıda pazarda çam ağacı aradığını, "Noel
Baba"lı kartpostallar satın aldığını, irili ufaklı hediye paketleri
hazırladığını üzülerek görüyoruz.
Son haftada hindi satışlarının büyük marketlerde hangi boyutlara
vardığını herkes biliyor. Hele içki tüketimi...
Her milletin kendilerine mahsus âdet ve ananeleri vardır. Dînî
vazifeleri mevcuttur. Kendi inançlarının vecibelerini bırakıp, kendi örf ve
âdetlerini terk eder, başka milletlerin âdet ve ananelerine uyarsa kendisine
olan güvenini kaybeder. Taklidine çalıştığı insanları "kutsal" kabul
eder. Bu da toplumda telafisi mümkün olmayan yaraların açılmasına sebep olur. O
millet, artık yok olmuş demektir. Kendisine güveni olmayan bir pehlivan, bir
çocukla güreşirse kaybeder.
Bir adam çocuğuna dese ki: "Bak yavrum şu çocuk nasıl
giyiniyorsa sen de öyle giyin. Nasıl oturuyorsa öyle otur, nasıl yemek yiyorsa
sen de öyle ye. Hatta dikkat et, çatalı hangi eline, bıçağı hangi eline
alıyorsa sen de aynen öyle yap!.." Bunları duyan çocuk şöyle düşünmez
mi?: Biz yemek yemesini bile bilmiyormuşuz, babam da bilmiyor, bilseydi, babam
o çocuğu değil de kendisini örnek gösterirdi...
Şimdi söyleyin Allah aşkına! Bu çocukta kendine güven diye bir
şey kalır mı? Daima kendisini bir "hiç" olarak görür ve
ömür boyu taklitçilikten, kendisine güvensizlikten başka bir şey yapamaz. Bu
da, bir milletin örf ve âdetleriyle beraber erimesi ve yok olması demektir.
Bir madde, bir sıvının içinde erimiş ve kaybolmuşsa, meselâ;
şeker veya tuz suda erimiş ve yok olmuşsa, onu bazı kimyevi müdahalelerle
tekrar çıkarmak mümkündür. Fakat bir millet erimişse, onu, hiçbir kimyevi
müdahale tekrar ortaya çıkaramaz!..
Bir millet için bundan daha büyük bir zarar, daha korkunç bir
tehlike olabilir mi?..
Bu haftaki yazımızı bir hadis-i şerif meali ile bitirelim:
"Bir kavme benzemek isteyen
ondan olur!"
.....
(NOT: Bu yazı ilk 27 Aralık 2018'de yayınlanmıştır...)