24/03/2021 Çarşamba Köşe yazarı A.U
"Tâbiînin en yükseği odur!"
Veysel Karânî hazretleri, Resûlullahı görmeden sevmiş ve Tâbiînin en yükseği
olmuştur.
Harem bin Hayyân anlatıyor:
Üveys'i çok merak ediyordum.
Bir kere olsun görmek istiyordum.
Bunun için Kûfe'ye gittim.
Arayıp, buldum onu.
Su kenarında abdest alıyordu.
Yaklaşıp selâm verdim.
O da cevap verdi:
“Aleyküm selâm ey İbni Hayyân!”
Çok şaşırdım!
Zîrâ ismimle hitâb etmişti bana.
Merak edip sordum:
“Siz beni, ilk defâ gördünüz.
İsmimi nereden biliyorsunuz?”
Dedi ki:
“Her şeyi bilen ve gören bildirdi.”
Ricâ ettim Ondan:
“Bir hadîs-i şerîf okur musunuz?”
Dedi ki:
“Ben, Resûlullahı görmedim.
Ondan, hiç hadîs işitmedim.”
Sonra bir âyet-i kerîme okudu.
Ben meâlini sordum.
“İnsanları ve cinleri yarattım ki, beni tanıyıp ibâdet eylesinler” diye îzâh etti.
Sonra bir sayha vurdu!
Aklı gitti sandım.
Sonra bana sordu ki:
“Buraya ne için geldin?”
“Sizi tanımak için” dedim.
Bana dönüp;
“Bir mümin Rabbini tanıyınca, gayriyi bilmesine ne lüzum var?” buyurdu.
Hoşuma gitmişti.
Nasîhat istedim.
Buyurdu ki:
“Ölümü yastığının altında bil.
Sabah kalkınca da, karşında!”