26/02/2020 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Kandille kazanılan savaş
Kandilli Dede, Bileciğin Bozüyük ilçesini nurlandıran bir Allah dostudur.
Bir savaş çıkmıştı o yörede.
Bu zat, geyiklerin boynuzlarına (yanan kandiller) astırıp bir gece vakti
saldırdı düşmana.
Karanlıkta, onları (büyük bir ordu) sanan düşman, telaşlanıp kaçmaya
başladı!
Ve savaş kazanıldı.
"Kandilli Dede" lakabı buradan geliyor.
● ● ●
Birgün bu zata bir genç geldi.
Çok günahlar işlemişti.
Ama pişmân olup tövbe etmişti.
Rica etti bu büyükten;
“Efendim, beni de kabul edin talebeliğe.”
O zat buyurdu ki:
“Hâlini düzelt, sonra gel!”
Gencin kalbi kırıldı.
Mahzun bir hâlde geri döndü.
Bir kuytuya çekildi.
Başladı ağlamaya!
“Yâ Rabbî! Ben, ne fenâ bir kulum ki, kabul edilmedim o kapıya. Hâlbuki
ben, senin rızâna kavuşmak istiyorum” diyordu.
O anda bir şey oldu.
İlhâm geldi bu velîye.
Gâipten kendisine;
"Sen ne yaptın? Beni isteyen bir kulumu kovdun kapından!" denildi.
Hatasını anlayıp koştu arkasından.
Onu bulup, özür diledi.
Şefkatle bir kere baktı.
Ve bir kerecik (Allah!) dedi
O anda zikre başladı gencin kalbi.
Allah! Allah! Allah!