27/03/2021 Cumartesi Köşe yazarı A.U
"Onun adı Üveys’tir..."
Veysel Karânî hazretleri, Resûlullahı görmeyi çok istiyordu.
Ama bir annesi vardı.
Çok yaşlı ve hastaydı.
O, buna izin vermiyordu.
Her izin istediğinde derdi ki:
“Oğlum, şu hâlimi görüyorsun.
Sen gidersen bana kim bakar?”
O da, “Peki anne” derdi.
Efendimiz aleyhisselâm, bâzen mübârek yüzünü Yemen tarafına çevirip;
"Şu yönden rahmet rüzgârlarının estiğini duyuyorum" buyururlardı.
Bir gün de eshâbına;
"Ümmetimden biri var ki, mahşer günü çok kimseye şefâat
edecektir" buyurdular.
Sahâbe-i kirâm sordu:
"Bu zât kimdir yâ Resûlallah?"
Efendimiz buyurdu ki:
"Allahın kullarından biridir."
"İsmi nedir yâ Resûlallah?"
"Onun adı Üveys’tir.”
"O, sizi görmüş müdür?"
"Baş gözüyle görmedi.”
Sahâbe şaşırıp:
"Yâ Resûlallah, o sizi bu kadar çok sever de, niçin sizi görmeye
gelmez?" dediler.
Efendimiz buyurdu ki:
"O, beni görmeyi çok istiyor.
Ama çok yaşlı bir annesi var.
O, gelmesine izin vermiyor."
Sahâbîler:
"Biz onu görür müyüz?" dediler.
Efendimiz, hazret-i Alî ile hazret-i Ömer'e bakarak;
"Siz ikiniz, onu görürsünüz” buyurdular.