30/11/2021 Salı Köşe yazarı A.U
"Yâ Bilâl! Beni ziyârete gel!"
Bilâl-i Habeşî (radıyallahü
anh), Efendimizin vefâtıyla Medîne’de duramadı.
İzin alıp Şam’a gitti.
Bir gece yatağına
yattı.
Peygamberimizi gördü
rüyâda.
Efendimiz ona
buyurdular ki:
“Beni ziyâret
etmeyecek misin yâ Bilâl?"
Bilâl bu rüyâyı gördü.
Hemen Medîne’ye geldi.
Peygamberimizin kabr-i
şerîfine gidip Ravda-i mutahhara’ya yüzünü gözünü sürdü.
Ve uzun süre ağladı!
Çok gözyaşı döktü!
Bu sırada Peygamber
Efendimizin torunları Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin efendilerimiz
(radıyallahü anhümâ), boynuna sarılıp bir kere olsun ezân okumasını ricâ
ettiler.
Okumak istemedi.
Onlar ısrar ettiler.
“Peki okuyayım” dedi.
Ve ertesi gün sabah
ezânını okumaya başladı.
Mescid-i Nebî'den
Bilâl-i Habeşî'nin sesiyle yükselen o ezânı Eshâb-ı kirâm işittiler.
Yerlerinden
fırladılar.
Sokaklara döküldüler.
Ve şaşkına döndüler!
Hepsi, Resûlullahla yaşadıkları o saâdetli günleri, Bilâl-i Habeşi'nin okuduğu bu ezân-ı Muhammedî sedâlarıyla hâtırlayıp ağlaştılar!