Gözyaşları seccâdeyi ıslatırdı...
06/09/2023 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Medîne’de yetişen
velîlerden Muhammed bin Münkedir hazretleri, Tâbiîn’dendir.
Hadîs âlimi ve
evliyâdır. Her gece ibâdet eder, Rabbine boyun bükmekten zevk alırdı.
Bir gece yarısı,
köşesinde namaz kılıyordu ki, birden ağlamaya başladı.
Gözyaşları akıyordu.
Seccâdeyi ıslatıyordu.
Evdekiler uyanıp
koştular yanına:
“Ne oldu? Niçin
ağlıyorsun?”
Cevap yok.
“Hasta mısın?”
“Hayır.”
“Bir yerin mi
ağrıyor?”
“Yok, hayır”
“Öyleyse niye
ağlıyorsun?”
Mübârek zât
gözyaşlarını silerken zorlukla konuştu:
“Geceleyin bir âyet-i
kerîme okudum da o âyetin dehşetinden kendimi tutamadım! Onun için ağlıyorum”
dedi.
“O, hangi âyet?”
“Şu âyet” dedi.
Ve okudu. Bu âyette,
meâlen; "O gün, günahkârlar, hiç ummadıkları bir anda Cehennemin
şiddetli azâbını göreceklerdir" buyuruluyordu.
Gözleri yaşlıydı!
Onlara dönerek;
“O gün Allahın yardımı
olmazsa bizi kim kurtarır o azaptan? Söyler misiniz, kim kurtarır?” buyurdu.
● ● ●
Bir gün bu zâta “Güzel
huy nedir efendim?” diye sordular.
“Cömertliktir” buyurdu.
Ve ilâve etti:
“Hadîs-i kudsîde (Bu
din, cömertlikle ve güzel huyla tamam olur. Bu dîni, her gün bu ikisiyle
tamamlayınız!) buyuruldu.”
