Evlat hakkıyla ilgili çeşitli sorular

CEVAP
Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretleri, (İki aile de, karşı tarafın hatırına, evladım elimden gitti diye bir düşünce getirmeyecek şekilde davranmalıdır) buyuruyor.

Hangi taraf, (Evladım elden gitti) diye düşünürse, gençlerin yuvasını da, karşı aileyi de, sıkıntıya sokar. Bu düşüncenin kuvvetine göre, sıkıntının şiddeti artar. Bu geçimsizlikleri, elden çıkan evladını kurtarmak için yapar, ama aslında bir yuvayı da yıkar. Kendince evladını kurtardığı için, zerre kadar üzülmez, savaş kazanmış kumandan edasına bürünür; ama yuva yıkılmıştır. Her iki taraf, çocuklarının aile düzenine karışmamalıdır.

Her iki tarafın da, kendilerinin bir zamanlar yaptığı gibi çocuklarının da, artık yeni bir aile olduklarını kabul etmeleri, onları salih bir komşu, salih bir arkadaş gibi görmeleri, evladım evladım diye yanıp tutuşmadan, bu hayat gerçeğini kabul etmeleri gerekir. İnsanın salih arkadaşı, eşiyle mutluysa, onun ailesiyle iyi geçiniyorsa, nasıl memnun oluyorsa, evladının da, eşiyle ve onun ailesiyle iyi geçinmesine, böyle çok sevinmelidir. Evladım elimden gitti diye düşünmemeli. İyi bilmeli ki, onlar da artık yeni bir ailedir, onların da kendi hayalleri, kendi prensipleri, kendi zevkleri vardır. Birbirlerini anne babalarından daha iyi tanırlar. Eşi insanın en yakını, sırdaşıdır. Huyunu suyunu en iyi o bilir. Haberdar oldukları anlaşmazlıklarda kim haklı olursa olsun, kendi çocuğunun değil, gelinin veya damadının tarafını tutmalıdır. Aslında böyle durumlar aile içinde kalmalı, anne babaya söylenmemeli. Buna rağmen haberdar olurlarsa, nasihati gerektirecek durumlarda, kendi çocuğuna tatlılıkla nasihat etmeli, maddi yardımı gerektirecek durumlarda yardım etmelidir. Evladım diye yanan, evladını da yakar, yuvasını da yıkar; ama bunun sıkıntısını hem dünyada, hem de ahirette fazlasıyla çeker. Herkes nefsine hâkim olmalı, hayatın gerçeklerini kabul etmelidir!