07/02/2020 Cuma Köşe yazarı A.U
Eden, kendine eder!..
Rükneddîn Ebül Feth hazretleri anlatıyor:
Bir gün hazret-i Alî radıyallahü anh;
"Ben hiç kimseye iyilik yapmadım" buyurdu.
Cemaat anlamadı. Ve kendisine;
"Yâ Emîr-el-mü'minîn! İnsanlara, sizin gibi iyilik yapan bir başkasını bilmiyoruz" dediler.
Hazret-i Alî onlara;
"Allahü teâlâ, bir âyette meâlen; (İyilik eden kendine, kötülük eden de kendine etmiş olur) buyuruyor. Onun için, ben bir iyilik yapmışsam, kendim içindir" buyurdu...
● ● ●
Bir âlim de şöyle anlatıyor:
Bir cumâ günü, çok sayıda kimsenin, Şeyh Rükneddîn hazretlerini ziyâret edip, elini öpmek için toplandıklarını gördüm.
Çok hayret ettim.
Kendi kendime;
"Acabâ Şeyh hazretleri sihirbaz mıdır ki, böyle çok seveni var. Ben de âlimim, ama bana kimse gelmiyor" dedim.
Ve dergâhına gittim.
Kendisine selâm verip;
"Ağzı ve burnu yıkamanın hikmeti nedir?" diye sordum.
Maksadım, imtihan etmekti.
O gece yattım.
Bir rüyâ gördüm.
Rüyâmda hazret-i Şeyh, bana bir miktar (tatlı) verdi.
Onu elimle alıp yedim.
Ama elimi yıkamadım.
Sabah uyandım.
Ve Şeyhe vardım.
O beni görünce; (Tatlıyı yedin, ama elini yıkamadın) buyurdu.
Mahcûbiyetimden terledim.
Hemen elini öpüp, özür diledim kendisinden...