10/11/2020 Salı Köşe yazarı A.U
Üzüntüsü, sevince dönüştü!..
Seyyid Ahmed Bedevî hazretleri, yanına gelenlere, bir teveccüh
ederdi.
Yâni muhabbetle bir bakardı.
O kişi çok câhil biri de olsa.
Bütün dereceleri geçirirdi.
O bir bakış, yeterdi ona.
Sevgiyle bir nazar ederdi.
Mutlak icâzetini verip gönderirdi.
● ● ●
Bu zâtı seven bir kimse vardı.
Sırtında süt kabıyla gidiyordu.
Bir ara, bu velî zâtı gördü ileride.
Karşıdan bu tarafa geliyordu.
Velî zât da, o sütçüyü gördü.
Eliyle bir işâret etti süt kabına.
Kap, sırtından yere düştü.
Kırılıp sütler yere döküldü.
Adamcağız üzüldü hâliyle.
Ama işin hikmetini bilmiyordu ki.
O anda ölü bir yılan gördü yerde.
O zaman anladı işin hikmetini.
Meğer süt kabında yılan varmış.
Üzüntüsü, sevince döndü.
Zîra süt dökülmeseydi, o sütü içip zehirlenecekdi.
● ● ●
Bu zât şöyle anlatıyor:
Sevgili Peygamberimiz, bir kimseyi namaz kılarken rükû ve secdelerini tamam
yapmadığını gördü.
Ve sordu ona:
“Sen ne kadar zamandır böyle namaz kılıyorsun?”
O kimse dedi ki:
“Kırk senedir.”
Efendimiz, o kişiye;
“Sen kırk senedir namaz kılmamışsın. Eğer ölürsen, Muhammed'in dîni üzere ölmezsin” buyurdu.