11/01/2020 Cumartesi Köşe yazarı A.U
Allah'ın izniyle kalk!..
Büyük velîlerden Vehb bin Münebbih hazretleri şöyle
anlatıyor:
Dâvûd aleyhisselâm;
"Yâ Rabbî! Seni aradığımda nerede bulurum?" dedi.
Hak teâlâ hazretleri;
"Ben, benden korkularından dolayı kalbleri titreyip, ürperenlerle
berâberim" buyurdu.
Sonra da;
"Ey Dâvûd! Ben, hangi kulumun günâhını affetmeyi severim biliyor
musun?" buyurdu.
Hazret-i Dâvud sordu:
"Onlar kimdir yâ Rabbî?"
Allahü teâlâ;
"Günahlarını hâtırladığı zaman, içi titreyen kullarımdır" buyurdu.
● ● ●
Bir gün bu büyük veliye;
"Efendim, çok ibâdet yapan iki kişiden hangisi daha üstündür?"
diye sordular.
Cevâbında;
"Hangisinin insanlara faydası çoksa, o daha üstündür" buyurdu.
● ● ●
Bu zât anlatıyor:
Îsâ aleyhisselâm, yanında havârîleri olduğu hâlde bir köye uğradı.
Herkesi ölmüş hâlde görünce;
"Bunlar toplu hâlde öldüklerine göre Allahın gazabına uğramışlar" dedi.
Ve seslendi bir ölüye:
"Allahın izniyle kalk!.."
O ölü dirilip kalktı.
Îsâ Nebî, ona sordu ki:
"Suçunuz ne idi ki, bu azâba müstahak oldunuz?"
O kişi, cevâbında;
"Ey Allahın Nebîsi! Biz dünyâyı, çocuğun annesini sevdiği gibi
sevmiştik. Dünyâlık işlerimiz yolunda olunca sevinir, iyi gitmeyince üzülürdük.
Ve bir gece, bu hâle geldik" dedi.