14/11/2024 Perşembe Köşe yazarı A.U
"Sırtımdaki kişi, babamdır!"
Tâbiîn’inden Hasan-ı
Basrî hazretleri, Basra’da yaşadı, kabr-i şerîfi de buradadır.
Bu zât Kâbe-i şerîfi
ziyâret ederken birinin, sırtında bir zembille tavaf ettiğini gördü.
Garibine gitti.
Ona yaklaşıp;
"Arkadaş,
arkandaki yükü yere bırakıp da öyle tavaf etsen daha iyi olmaz mı?" buyurdu.
O kimse dönüp;
"Bu, yük
değil" dedi.
"Ya nedir?"
"Babamdır. Bunu
Şam'dan yedi kere sırtımda getirip hac yaptırdım" dedi.
Hasan-ı Basrî;
“Niçin?” deyince;
“Çünkü babam bana
güzel dînimi öğretti ve beni tam İslâm ahlâkı üzere terbiye etti" cevâbını
verdi.
Büyük velî;
"Kıyâmete kadar
böyle hizmet edip de bir kere kalbini kırsan, hepsi boşa gider. Bir defâ
gönlünü alsan, bu kadar hizmete mukâbil olur" buyurdu.
● ● ●
Bu zât bir dostunun
cenâzesine varıp definden sonra çok ağladı!
Sordular ki:
"Niye
ağlarsınız?"
"İşte en son
varacağımız yer, şu kabirdir. Buraya hepimiz gireceğiz. Bunu bile bile nasıl
günah işleriz?" buyurdu.
● ● ●
Bir gün de birkaç
sevdiğine "Kendinizi vermeye alıştırın" buyurdu.
O kimseler;
"Biz
fakîriz" dediler.
"Öyleyse hiç
olmazsa tebessüm edin. Bu da bir sadakadır" buyurdu.