17/09/2023 Pazar Köşe yazarı A.U
"Ey Allah korkusundan ölen kul!"
Kûfe’de doğup Basra’da
vefât eden Süfyân-ı Sevrî hazretleri; bir arkadaşıyla Mekke'ye
gidiyor, yol boyunca gözyaşıyla ağlıyordu.
Beytullaha vardılar.
Bir genci gördüler ki,
sararmış, solmuş bir hâldeydi.
Yüzü, çok “nûrlu” idi.
Onlar bakarken, genç
adam aşk-ı ilâhîyle "Allah!" diye bağırdı.
Ve yere düştü birden!
Hemen yanına koştular.
Ama yetişemediler.
Nefes almıyordu.
Vefât etmişti.
Meğer gençte "Allah
korkusu" o kadar çokmuş ki, etrâfa yanık “ciğer
kokusu" yayıldı hemen!
Bu hâl, çok tesir etti
Süfyân-ı Sevrî hazretlerine.
Gıbta etti bu hâline.
Cesedinin başında;
“Ey Allah korkusundan
vefât eden mübârek kul! Bugüne kadar on defâ hac yaptım. Bunların sevâbını sana
hediye ettim. Sen de şu hâlinin sevâbını bana ver!” diye seslendi.
● ● ●
Süfyân-ı Sevrî
hazretleri, evliyânın büyüklerindendir.
Herkese karşı
şefkatliydi.
Hattâ hayvanlara bile.
Bir gün çarşıya
çıkmıştı.
Kafeste bir “kuş” gördü.
Acıdı bu hayvancağıza.
Zîra kafes kuşu
değildi.
Onu satın aldı.
Ve serbest bıraktı.
O kuş, her gece bu
zâtın penceresine gelip konar, namaz kılarken onu seyrederdi.