21/02/2021 Pazar Köşe yazarı A.U
“Devemi kes, halka dağıt!”
Medîne'de kıtlık vardı bir sene.
Hazret-i Ömer, hizmetçisine;
“Benim deveyi kes, etini halka dağıt!” diye emretti.
O, bu emri yerine getirdi.
Sonra, bir kişilik kebap yaptı.
Hem de, etin en iyi yerinden.
O kebâbı getirdi.
Ve halîfenin önüne koydu.
Hazret-i Ömer bunu gördü.
Yüz rengi değişti birden.
Ve gâyet hiddetle:
"Kaldır bu kebabı önümden!.
Götür de, bir fakîre ver" dedi.
Hizmetçi emri îfâ etti.
Ve dönüp sordu halîfeye:
"Size ne getireyim efendim?"
Buyurdu ki:
"Her gün getirdiğini getir."
Hizmetçi girdi içeri.
Getirdi her günkü yemeğini:
Zeytinyağı, tuz, ekmek...
● ● ●
Hazret-i Ömer, bir gün bâzı Eshâbla bir yere gidiyordu.
Birden ağlamaya başladı!
Yanındakiler merak edip;
"Niçin ağlıyorsunuz?" dediler.
Buyurdu ki:
"Nasıl ağlamayayım. Bir çocuk Fırat Nehri'ne girip boğulsa, yârın
hesâbını benden sorarlar.”
Bir gün de evden çıktı.
Yerde bir "saman çöpü" gördü.
Onu alıp ibretle baktı.
Ve kendi kendine:
"Keşke bir saman çöpü olsaydım. Keşke doğurmasaydı annesi şu Ömer'i.
Keşke ücrâ bir köyde bir Kureyşî olsaydım" dedi.