03/02/2024 Cumartesi Köşe yazarı A.U
"Erzincan'a inmek dileriz..."
Evliyânın büyüklerinden Pîr Muhammed Erzincânî hazretleri
bir yaz günü sabah namazından çıktılar.
Talebelerine;
"Erzincan'a inmek dileriz. Sevdiklerimizden arzu
edenler bizimle gelsin” buyurdu.
Kırk talebesi vardı.
Onları aldı.
Erzincan'a vardı.
Ve talebelerine;
“Allahü teâlâ bu beldeye yakında bir zelzele takdîr
etmiştir. Bu belânın geri çevrilmesi için yalvaralım. Umulur ki, içimizden
birinin duâsı kabûl olur da halk kurtulur” buyurdu.
Ve ibâdete başladılar.
Bir müddet geçince;
"Kardeşlerim! Şu anda kalbime; (Ey Pîr
Muhammed! Eğer bu belânın geri çevrilmesini istersen bizim yanımıza gelmelisin) diye
ilham olundu” buyurdu.
Mutlu görünüyordu.
Ve yüzü gülüyordu.
Onlara dönerek;
“Şimdi kim bizimle berâber şehâdet şerbetini içmek
isterse burada kalsın. İstemeyenlere de izin veriyoruz, dışarı çıksınlar” buyurdu.
Yedi talebesi kaldı.
Diğerleri çıktılar.
O gece “Zelzele” oldu.
Câmi-i Kebîr yıkıldı!
Yedi talebesiyle birlikte Pîr Muhammed Erzincânî
hazretleri, “Şehit”lik şerbetini içtiler.
Câmiden başka hiçbir yerde bir zarar olmadı.
Ahâli bunu öğrendi.
Çok üzüldüler!
Ve takdîre râzı olup;
“Allahü teâlânın
takdîri böyleymiş” deyip Pîr Muhammed
Erzincânî hazretleriyle yedi talebesini defnettiler...