04/03/2021 Perşembe Köşe yazarı V.T
Açıktan işlenen günah herkese zarar verir!..
Gizli işlenen günah, bunu işleyene zarar verir. Açıkça işlenirse, herkese
zararı dokunur.
Muhammed İbnü'l-Hâc El-Abderî hazretleri Mâliki fıkıh âlimidir. 640
(1243)’de Fas'ta doğdu. İlk tahsilininden sonra Kahire'ye yerleşti. Burada
meşhur âlimlerden Mâliki fıkıh ilmi tahsil etti ve çok talebe yetiştirdi.
737'de (m. 1336) Kahire'de vefat etti. Bir dersinde buyurdu ki:
Farzın yapılmasını, haramdan sakınılmasını emretmek, farz-ı kifâyedir.
Sünnetin yapılmasını emir, mekruhtan nehiy, menetmek, sünnettir. Haram
işlemekte olan, el ile menedilmez. Söz ile menedilir. Yâni, kötülüğü, zararı
anlatılır. Haram işlemeye hazırlanan, el ile menedilir. Söz ile, el ile
nehyederken, fitne, zarar çıkarmamak lâzımdır. Nehyin faydalı olacağını önceden
bilmek lâzımdır. Zann-ı gâlib, yâni çok zannetmek de, bilmek demektir...
Hubb-u fillah, buğz-u fillah olmayınca, yapılan ibâdetlerin faydası olmaz.
Emr-i mâruf özürsüz terk edilirse, duâlar kabul olmaz. Hayır ve bereket kalmaz.
Cihâdda ve müşkül işlerde zafer nasip olmaz.
Gizli işlenen günah, bunu işleyene zarar verir. Açıkça işlenirse, herkese
zararı dokunur. Bir kimsenin kötülemesi ile, bir insanı kötü bilmemelidir. Bir
kimsenin kötülemesi gıybet olur. Bunu dinlemek de haram olur. Bir insanın fâsık
olduğu, iki âdil şâhidin, bunun bir münker işlediğini gördüklerini bildirmeleri
ile veya kendi tecrübesi ile anlaşılır. Günah işleyeni görüp de, gücü, kudreti
olduğu hâlde, nehyetmemek, (Müdâhene) olur. Müdâhene edenlerin, kabirden maymûn
ve hınzır şeklinde kalkacakları, hadis-i şerifte bildirilmiştir...
Emr-i mâruf yapanı, arkadaşları sevmez. Müdâhene yapanı severler. Zâlim
olan hükûmet adamlarına söz ile emr-i mâruf yapmak, cihâdın en kıymetlisidir.
Nasihat vermeye gücü yetmezse, kalbi ile reddetmek de cihâd olur.
Devlet adamları el ile, âlimler söz ile, diğer Müslümanlar kalb ile emr-i mâruf yapar. Emr-i mârufu Allah rızası için yapmak ve söylediğinin kitaptan vesikasını bilmek ve fitneye sebep olmamak lâzımdır. Sözünün faydası olmayacağını ve fitne çıkmasına sebep olacağını bilen kimsenin emr-i mâruf yapması vâcib olmaz. Hattâ, bâzan haram olur. Böyle zamanda, fitneye sebep olmamak için, evinden çıkmamalıdır. Fitne çıkarsa veya hükûmet zulüm yapar, fesat çıkarırsa, o şehirden, beldeden hicret etmek lâzım olur. Hicret mümkün iken, hükûmetin ikrâh etmesi, zorlaması, günah işlemek için özür olmaz. Hicret mümkün olmazsa, bir kenâra çekilmeli, kimseye karışmamalıdır.