22/08/2019 Perşembe Köşe yazarı V.T
"Resûlullaha çok salevat getirirdim"
Mâlik bin Enes’in yanında, Resûlullah anıldığı zaman rengi değişir, iki
büklüm olurdu.
Bedreddîn Bülkînî hazretleri, tefsîr, hadîs, nahiv ve Şafiî mezhebi fıkıh
âlimlerindendir. 821 (m. 1418)’de doğdu. 890 (m. 1485)’de Mısır’da vefât
etti. Resûlullah efendimize (sallallahü aleyhi ve sellem) salât-ü selâm
söylemenin faziletlerini şöyle anlattı:
Abdullah Kavarîrî anlattı: Kâtiblik yapan bir komşumuz vardı. Vefâtından
sonra onu rüyâda görüp, “Allahü teâlâ sana ne muâmele eyledi?” diye sordum.
Bana; “Allahü teâlâ, beni af ve mağfiret etti” dedi. “Ne yaptın da Allahü teâlâ
seni af ve mağfiret etti?” deyince de; “Ben Resûlullahın ismini yazdığım zaman,
(sallallahü aleyhi ve sellem) diye de ilâve eder, O’na salât-ü selâm yazardım.
Allahü teâlâ, beni bu yüzden af ve mağfiret buyurdu” dedi.
Sâlihlerden birisi, Hasen bin Resîk’i vefâtından sonra çok güzel bir hâlde
gördü. Kendisine; “Bu hâle nasıl kavuştun?” diye sorulunca; Resûlullaha çok
salât-ü selâm getirirdim, onun için” dedi.
Ebû Hüseyn Yahyâ bin Hüseyn, Berşânî İsfehânî’den şöyle nakleder: Rüyâmda
Resûlullahı gördüm. “Yâ Resûlallah! Amcamın oğlu Muhammed bin İdrîs’e (İmâm-ı
Şafiî) bir yardımınız, oldu mu?” diye sordum. Resûlullah; “Evet oldu. Allahü
teâlâdan onu hesaba çekmemesini diledim” buyurdu. “Niçin yâ Resûlallah?”
deyince, “Çünkü o, bana çok güzel salât okuyordu” buyurdu. “O salât
hangisidir?” diye sordum. “Allahümme salli alâ Muhammedin küllemâ
zekerehüz-zâkirûn ve salli alâ Muhammedin küllemâ gafele an zikrihil-gâfilîn”
buyurdu...
Allahü teâlâya Resûlullahı vesile eden kimse, huşû ve hudû üzere
olmalı. Allahü teâlânın Kur’ân-ı kerîmde emrettiği şekilde Resûlullaha hayatta
imiş de yüksek huzûrlarında bulunuyormuş gibi edeb üzere bulunmalıdır. Sekinet
ve vekarı terk etmemelidir. Çünkü Selef-i sâlihîn böyle bildirmiştir.
Mâlik bin Enes’in yanında, Resûlullah anıldığı zaman rengi değişir, iki
büklüm olurdu. Yanında bulunanlar onun bu hâlini görüp sordukları zaman, onlara
şöyle derdi:
“Keşke siz benim gördüğümü görseydiniz. O zaman benim bu hâlime hak
verirdiniz.” Kendisine ne gördüğü sorulunca, onlara şöyle anlattı:
“Muhammed bin Münkedir’i gördüm. O seyyid-ül-kurrâ idi. Kimse ona
Resûlullah efendimizin bir hadîs-i şerîfini sormaya cesâret edemezdi. Çünkü o,
Resûlullah efendimiz yanında anılınca, pek çok ağlardı. Onun için yanında bulunanlar,
ona merhametlerinden böyle bir şeyi soramazlardı."