24/09/2022 Cumartesi Köşe yazarı O.Ü

Dostun sevdiği kimseler, insana güzel görünür. Düşmanlar da, çirkin görünür... 

Sual: Allahü teâlâ indinde makbul olan, Onun sevdiklerini sevmek ve düşmanlarını sevmemek midir?

Cevap: Bu konuda Muhammed Masûm Fârûkî hazretleri buyuruyor ki:

“Allahü teâlâ, Musa aleyhisselama;

-Ya Musa! Benim için ne amel yaptın? diye sual etti. O da;

-Ya Rabbi! Senin için namaz kıldım, oruç tuttum, zekât verdim ve ismini çok zikrettim, diye arz edince, Allahü teâlâ;

-Namaz kılmak, senin için burhandır. Oruç, seni Cehennemden koruyan kalkandır. Zekât, mahşer günü, sana gölge yapacaktır. Zikir de, o gün, karanlıkta, sana nur olacaktır. Benim için ne yaptın? buyurdu. Musa aleyhisselâm;

-Ya Rabbi! Senin için olan amel nedir? diye arz edince Allahü teâlâ;

-Sevdiğim kulumu benim için sevdin mi ve düşmanımı düşman bildin mi? buyurdu.

Musa aleyhisselam, Allahü teâlânın sevdiği amelin, Onun dostlarını sevmek ve düşmanlarını sevmemek olduğunu anladı.

Görülüyor ki, sevgilinin sevdiklerini sevmek ve düşmanlarına düşman olmak, sevginin alametidir. Bu dostluk ve düşmanlık, seven kimsenin elinde değildir. Kendiliğinden hasıl olur.

Dostun sevdiği kimseler, insana güzel görünür. Düşmanlar da, çirkin görünür. Bir kimse, birisini seviyorum deyince, onun düşmanlarını düşman bilmedikçe, buna inanılmaz. Münafık olduğu anlaşılır. Abdüllah-i Ensârî hazretleri buyuruyor ki:

“Ebül-Hüseyn bin Sem'ûn, bir gün hocam Muhammed Husrîyi incitmişti. O günden beri onu sevmiyorum. Bir kimse, üstadını incitir, sen de o kimseye darılmaz isen, köpekten aşağı olursun.”

Allahü teâlâ, Mümtehine sûresinde buyuruyor ki:

(İbrahim aleyhisselâm ve Eshâbı, kâfirlere, biz sizden ve putlarınızdan uzakız. Size inanmıyoruz. Sizin, bir olan Allaha inandığınızı anlayıncaya kadar, aramızda düşmanlık olacaktır dediler. Bunların bu güzel halleri, size nümune olmalıdır.)

Sonraki âyet-i kerimede meâlen;

(Allahü teâlâya ve ahiret gününe inananlara, burada güzel nümune vardır) buyurmaktadır.

Demek ki, sevgilinin düşmanlarını sevmemek lazımdır. Resûlullah efendimizin sohbetine kavuşmakla şereflenenler, birbirlerini çok severlerdi. Birbirlerine değil, kâfirlere düşman idiler. Fetih suresinin 29. âyet-i keremesinde meâlen;

(Kâfirlere düşman, birbirlerine merhametli idiler) buyuruluyor. Bu âyet-i kerime, sözümüzü isbat etmektedir.”