03/08/2022 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Hazret-i Mevlânâ'nın selâmı var
Hazret-i Mevlânâ’yı çok seven bir
tüccar vardır.
Bir gün İstanbul'a
gitmeye niyet eder.
Hazret-i Mevlânâ'ya
sorar ki:
“Bana bir emriniz var
mı efendim?”
Buyurur ki:
“Falan camiye git!
Orada genç bir âbid olacak. Ona bizden selam söyle.”
Tüccar “Baş üstüne”
der.
Ve yola çıkar.
İşlerini bitirip o
camiye varır.
İçeride genç bir
(âbid) görür.
Yanına yaklaşıp;
“Konya'dan geliyorum.
Hazret-i Mevlânâ'nın size selamları var” der.
Ama fevkalade şaşırır!
Zira Mevlânâ da
oradadır.
Bayılıp yere düşer!
Ayıldığında görür ki,
(âbid) yalnızdır ve;
“Siz de Mevlânâ'ya
selam söyleyin” der.
Tüccar “Peki söylerim”
der.
Konya'ya geri döner.
Âbid’in selamını
Hazret-i Mevlânâ'ya söyler.
Ama yine hayrette
kalır!
Zira (âbid) de
oradadır.
Mevlânâ'nın
yanındadır.
Bayılıp düşer!
Ayılınca görür ki,
(Mevlânâ) yalnızdır.
Ve kendisine
gülümsemektedir.
Hazret-i Mevlânâ;
“Ben hayatta oldukça bu gördüğünü kimseye söyleme!” buyurur.