04/12/2022 Pazar Köşe yazarı A.U
Komşusu sarhoştu ama…
İmâm-ı âzam hazretlerinin
dergâhının hemen bitişiğindeki evde oturan bir “Genç” vardı.
Her gece meyhâneden sarhoş gelirdi.
Ve bağırıp çağırarak râhatsızlık verirdi etrâfa.
Dergâhtakiler de râhatsızdılar.
“Hazret-i
İmâm” da râhatsızdı.
Ama bir şey söylemezdi.
Zîrâ yakın komşusuydu.
Onun için sabrediyordu.
Bu genç, bir gece yarısı yine “Sarhoş” olarak
evine gelirken, güvenlik memurları bunu gördüler.
Ve yakalayıp hapsettiler.
Ertesi gün, sesi gelmiyordu artık.
Hazret-i İmâm merak etti.
Talebeden birkaçına;
“Komşumuzun
sesi gelmiyor, başına bir musîbet gelmesin” buyurdu.
Gençler araştırıp;
“Efendim,
o genç dün gece meyhâneden sarhoş vaziyette gelirken, gece bekçileri yakalayıp
hapse atmış” dediler.
Hazret-i İmâm çok üzüldü!
Ve kalkıp vâliye gitti hemen.
Vâli onu görüp ayağa kalktı.
Hürmet ve saygıyla;
“Hoş
geldiniz efendim. Bir emriniz varsa, hemen yerine getirelim” dedi.
İmâm-ı âzam;
“Bekçiler
komşumuzu hapse atmış. Onu hapisten çıkarırsanız sevinirim” buyurdu.
Vâli önünü ilikleyip;
“Emriniz
olur” dedi.
Ve emir verip çıkarttı genci hapisten.
Hazret-i İmâm, gencin koluna girdi.
Yolda gelirken de;
“Komşu,
kusûra bakma, hâlinize geç vâkıf olduk” dedi.
Ve bir kese para verip;
“Eve bir şeyler al da, çocukları sevindir” buyurdu.