06/11/2021 Cumartesi Köşe yazarı O.Ü
Altın yüzük, fakirlere mi yasaktır?
Resulullah Efendimiz,
erkeklere altın yüzüğü yasak ederken, sebebini de bildirmiştir.
Sual: Bazı kimseler;
“Eshab yani ilk Müslümanlar fakir oldukları için, kendilerine altın yüzük
takmaları yasak edildi. Zengin olanların takması ise caizdir” demektedirler.
Böyle bir şey var mıdır, bu sözler doğru mudur?
Cevap: Böyle
söyleyenlerin bu sözleri, hiçbir esasa, delile, kaynağa dayanmamaktadır.
Resulullah Efendimiz, erkeklere altın yüzüğü yasak ederken, sebebini de
bildirmiştir. Fakirlere değil, her erkeğe yasak etti. Yalnız fakirlere haram
olsaydı, fakir kadınlara da haram olurdu. Bundan başka, yalnız altını değil,
çok ucuz olan başka madenlerden yüzük takmayı da yasak etmiştir. Şunu da
bildirelim ki, gümüşten başka yüzüklerin erkeklere yasak edilmesi, Medine'de
iken oldu. Eshâb-ı kiramın fakir olduklarını bildiren haberler ise, hicretten
önce Mekke'de iken idi. Bedir gazasında bulunan üçyüzden fazla Sahabiden
altmış dört adedi Muhacir olduğuna göre, Mekke'de imana gelenlerin sayısı
yüzden azdı. Medineli Ensarın fakir olanları ile Muhacirlerin fakirleri,
Mescid-i nebî yanındaki Soffa denilen büyük çardak altında yaşarlar, ilim
öğrenmek ve öğretmekle uğraşırlar, ömürlerinin çoğu Resulullah efendimizle
birlikte cihad etmekle geçerdi. Bunlara Eshâb-ı Soffa denirdi. Sayıları
değişirdi. Çok zaman yetmiş kişi olurdu. Çoğu şehit oldu. Bunlardan başka bütün
Eshâb zengin idi. İçlerinde çok zengin olanları az değildi. Bostân kitabında
deniyor ki:
“Zübeyr bin Avvâm
hazretleri ölünce, mirasçılarının her birine kırk bin dirhem gümüş kaldı.
Abdurrahman bin Avf hazretleri, hastalığında boşamış olduğu hanımına,
mirasının yirmidörtte birinin verilmesini söylemişti. Buna seksenüç bin altın
verildi. Hazret-i Talha'nın günlük geliri, bin altın idi.”
Bunların üçü de Cennetle müjdelenmişti. Hazret-i Osman'ın servetinin hesabı bilinemedi. Zekât, ganimet ve ticaret sebebi ile Medine'de fakir kimse kalmadı. Altın yüzüğün yasak edilmesini fakirliğe bağlamak isteyenlerin pek çürük ipe sarılmakta oldukları meydandadır. Dört mezhebde de haram olan bir şeyin haram olduğuna inanmak lazımdır. Bulunduğu mezhebin haram dediğini değiştirmeye kalkışarak, âyet-i kerimelere veya hadis-i şeriflere başka mana verenin mezhebsiz olduğu anlaşılır. Mezhebsiz olan da, ya sapık veya kâfir olur.