10/06/2023 Cumartesi Köşe yazarı A.U
"Ben dünya için Allah demem!.."
Bağdat’ta Mevlânâ
Hâlid hazretleri bir talebesini, irşat için Anadolu’ya göndermiştir.
O zât da Bağdat’tan
çıkar.
Doğruca Erzincan’a
gelir.
Ve Terzi Baba ile
görüşüp;
“Sana bir teklifim
var. Dediğimi yaparsan, çok menfaatlere kavuşursun. Yapacağın iş, sadece Allah
demek” der.
Terzi Baba onu dinler.
Ve ânında reddeder.
Sebebini sorunca
da; “Ben dünya için Allah demem!” der.
Çünkü (menfaat)
kelimesinden, (dünya) menfaatini anlamıştır.
O gelen zât;
“Allah demekle dünya
sevgisinden kurtulup Allah sevgisine kavuşacaksın” buyurur.
Terzi Baba “Pekâlâ!” der.
O anda açılır kalp
gözü.
● ● ●
Bu zât, bir gün
sohbetinde; “Bir farz namazı, özrü yokken kazâya bırakmak büyük
günahtır. Bu büyük günah her namaz kılacak kadar boş vakitler geçince bir
misli artar” buyurdu.
“Hikmeti nedir?”
dediler
Büyük velî cevâben;
“Çünkü o namazı, boş vakitlerinde kazâ etmek farzdır. Hesâba sığmayan bu müthiş günahtan ve azâbından kurtulmak için, kazâya kalan bu namazları bir an önce kılıp bitirmelidir” buyurdu.