16/04/2020 Perşembe Köşe yazarı A.U
Kazandığını dağıtırdı...
Ebû Câfer Haddâd hazretleri, dünyâya değer vermemesiyle tanınırdı.
Demircilik yapardı.
Günde bir dînar kazanınca, işi bırakırdı.
Eline geçen parayı, akşamla yatsı arası elinden çıkarırdı.
Nasıl mı?
Fakirleri bir bir dolaşırdı.
Kapılarını çalardı.
O günkü kazancını onlara verirdi.
Kendine bir şey ayırmazdı.
Bütün sene oruç tutardı.
Ama bayram günleri hâriç.
Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerine giderdi.
Sohbetini dinlerdi.
Kimseden bir şey istemezdi...
● ● ●
Bu velî zât şöyle anlatır:
Yanımızda çok ibâdet eden bir genç vardı.
Ancak kötü bir hâli vardı.
Herkesin aleyhinde konuşurdu.
Yâni gıybet yapardı.
Bu gidişle ibâdeti bıraktı.
Kötülerle beraber oldu.
Bir gün o genci görüp sordum:
"Sen bu hâle nasıl düştün?"
Genç, iki kelimeyle îtiraf etti:
"Gıybet etmekle.”
● ● ●
Ba zât bir sohbetinde;
"İnsan, kulluk vazîfelerini yapmak için yaratıldı" buyurdu.
Sordular ki:
"Buna nasıl kavuşulur?"
Cevâbında;
"Gelmişlerin ve geleceklerin Efendisine tam uymakla" buyurdu.