03/01/2023 Salı Köşe yazarı A.U
"Sancağı taşımazsam!.."
Eshâb-ı kirâmın meşhurlarından
Sâlim Mevlâ Ebû Huzeyfe (radıyallahü anh); Bedir,
Uhud, Hendek ve diğer bütün gazâlara katıldı.
Müseylemet-ül-kezzâb kâfirine karşı yapılan “Yemâme” gazâsına
da katıldı.
Çok gayret etti.
Ve şehit düştü!
Sancaktar, hazret-i Sâlim idi.
Eshâb-ı kirâm ona;
"Yâ
Sâlim! Senin başına bir zarar gelmesinden korkarız" dediler.
Hazret-i Sâlim;
"Eğer
sancağı taşımayacak olursam, Kur'ân ehlinin en bedbahtı olurum" buyurdu.
Sonra sancağı kaldırdı.
Ve düşmana daldı.
Kâfirler, şiddetle hücûm edip, hazret-i Sâlim'in sancak tutan
kolunu bir kılıç darbesiyle kestiler.
Sâlim "Allaaah!” diye
bağırdı.
Harp meydanı inledi!
Ama sancağı düşürmedi.
Öbür eliyle tuttu.
Bir kılıç darbesiyle o kolunu da kestiler.
Fakat İslâm sancağı yine yere düşmedi.
Çünkü hazret-i Sâlim, bütün vücûdu ve kesik kollarıyla sancağa
sarılmıştı!
Küffâr saldırıyordu.
O ise sancağı bırakmıyordu.
Sanki hazret-i Sâlim'e vurulan her kılıç darbesi, onun, sancağa
daha “Sıkı” yapışmasını
ve daha bir “Kuvvet”le dik durmasını sağlıyordu!
Mücâhitler geldiler.
Sancağı aldılar.
Hazret-i Sâlim (radıyallahü anh), işte o zaman yere düştü ve Şehâdet şerbetini içti!..