05/05/2021 Çarşamba Köşe yazarı H.Y
Ramazân-ı şerîf ayına hürmet eden kurtulur
İslâmın namus ayı olan Ramazân-ı şerîfte özürsüz oruç tutmayanlar, ona
hürmet etmemiş, İslâmın namus perdesini yırtmış olurlar.
Ramazan sohbetleri -4-
Allahü teâlâ, Ramazân-ı şerîf ayını dünya ve âhiret saadetine kavuşmaya
vesile eyledi. Bu ayı birçok nimetlerle süsledi. Mübarek
ramazan ayının gündüz ve gecelerinde yağmur gibi feyiz ve bereket
yağmaktadır. Cenâb-ı Hak, âlemlere rahmet olarak gönderdiği Sevgili
Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâmın hürmetine, bu mübarek
ayda, günahlarımızı af ve mağfiret eylesin! Başı rahmet, ortası af ve
mağfiret, sonu ise cehennemden âzâd ayı olan Ramazân-ı şerîf ayının feyiz ve
bereketlerinden azâmî derecede istifade edebilmeyi hepimize nasip eylesin!
Yâ Rabbî! Hasta kullarına şifâ, dertli olanlara devâ, borçlu olanlara
edâ, ölmüşlerimize rahmet, hayatta olanlara da sıhhat ve âfiyet ihsan
eyle! Son nefeste Kelime-i tevhîd söylemeyi, imanla ve şehît olarak bu dünyadan
ahirete gitmeyi hepimize nasip eyle! Âmin...
Ramazan-ı şerîfe hürmet ve saygı, imanlı olmanın alâmetidir. İslâmın namus
ayı olan Ramazân-ı şerîfte özürsüz oruç tutmayanlar, ona hürmet etmemiş,
İslâmın namus perdesini yırtmış olurlar. Bu hâl, imanın gitmesine sebep olur.
Bu ayda ancak; Müslüman olmayanlara, çocuklara, delilere, ölülere ve hayvanlara
oruç tutmak hiç farz değildir. Yolcu ve misafir olanlar, hasta olanlar ve
kadınlardan muayyen günlerinde ve lohusa hâlinde olanları, o hâlde
iken oruç tutmazlar. Bu hâlleri sona erince hemen kaza ederler. Bir özrü
sebebiyle oruç tutamayanlar da, gizli yemeli ve içmelidir. Bu, ramazana saygı
ve hürmetin alâmetidir.
Ramazana hürmetin neticesine bakın!..
Bir ramazan günü idi. Müslüman mahallesinde oturmakta olan bir Mecûsi’nin
küçük çocuğu, oruçlu Müslümanların arasında ekmek yiyordu. Babası, çocuğun bu
yaptığını görünce, "Oğlum! Müslümanların arasında yemek yenir mi? Onlar bu
günlerde oruç tutarlar, bugünler onların mübarek günleridir, saygı göstermek
lazım!” diyerek azarladı ve “Yemeğini git evde ye!” diyerek çocuğu eve
gönderdi...
Bu olaydan birkaç sene sonra bu Mecûsi öldü. Ölümünden sonra o şehirdeki
bir Müslüman rüyasında bunu Cennet-i âlâda gördü. Mecûsiye, “Nasıl oldu da bu
nimete eriştin! Biz seni Mecûsi bilirdik. Hatta öldüğün zaman, cenaze namazını
bile kılmadık” dedi. O da şu cevabı verdi:
“Evet! Doğru söylüyorsun. Ben bir Mecûsi idim. Fakat bir gün küçük oğlum,
Müslüman mahallesinde, onlar oruçlu olduğu hâlde yemek yiyordu. Ben çocuğumun,
onların gözleri önünde ekmek yemesine müsaade etmedim. Müslümanların hürmet
ettiği bir şeye, ben de hürmet ettiğim için, Cenâb-ı Allah, hasta yatağımda
beni Müslüman olmakla şereflendirdi. Müslüman olarak öldüğüm için bu nimete
kavuştum...”