11/01/2022 Salı Köşe yazarı A.U
"Ey açları doyuran Rabbim!"
Sevgili
Peygamberimizin yanına, bir gün kendi kızı hazret-i Fâtıma geldi.
Uzun süre aç kalmıştı.
Hattâ benzi
sararmıştı.
Ona sevgiyle baktı.
Ve elini göğsüne
koyup:
“Ey açları doyuran
Rabbim! Muhammed’in kızı Fâtıma’yı aç bırakma” diye duâ buyurdu.
Bu duâsı kabul oldu.
Fâtıma’ya kuvvet
geldi.
Nûrlu yüzü kanlandı.
Kuvvetlenip canlandı.
Ve artık hiç açlık
duymadı.
Hem de ölünceye kadar.
● ● ●
Resûlullah Efendimizin
amcası Ebû Leheb’in oğlu Uteybe, Resûlullahın dâmâdı idi.
Ama îmân etmedi.
Üstelik düşmanlık
etti.
Ve o Serveri çok üzdü.
Kızı Ümmü Gülsüm’ü
boşadı.
Ve çirkin şeyler
söyledi.
Efendimiz, buna çok
üzülüp; “Yâ Rabbî! Buna, canavarlarından birini musallat eyle” diye
duâ buyurdu.
Bu duâsı kabul oldu.
Uteybe, birileriyle
sefere çıktı.
Şam’a doğru
gidiyorlardı.
Bir yerde mola
verdiler.
O gece arkadaşlarının
arasında yatıyordu ki, bir (arslan) gelip onları tek tek koklayıp bıraktı.
Sıra Uteybe’ye geldi.
Onu kapıp sürükledi.
Ve paramparça etti...