20/03/2022 Pazar Köşe yazarı A.U
Mızrağının ucundaki kefen!
Selâhaddîn Eyyûbî, bir ömrü müddetince
İslâma hizmet etti. Nihâyet ölüm hastası oldu.
Sandıktan kefenini
aldı.
Mızrağının ucuna
bağladı.
Ve onu bir tellâla
verip; “Bunu sokak sokak gezdir ve (Ey ahâlî, bakın görün ki Sultan
Selâhaddînin sonu budur işte. Bu kadar şân şöhret sâhibiyken, dünyadan bir şu
kefenle gidiyor) diye seslen!” dedi.
Tellâl, emri yerine
getirdi.
Onun bu hareketi,
dünya mağrûrlarına bir ders ve ibret oldu.
● ● ●
Çok mühim işlerle
meşgulken bile halkıyla ilgilenir, isteklerini yerine getirirdi.
Bir gün küffarla
savaşıyordu.
Yaşlı bir kadın geldi
yanına.
Bir sıkıntısını
anlatıp;
“Bu işimi hâllet!”
dedi.
Cevâben kadıncağıza;
“Bak bacım, şu anda
zorlu bir savaş hâlindeyiz” dedi.
Kadın ısrar edip;
“Ben anlamam!” dedi.
“Yarın gelsen olmaz
mı?”
“Olmaz, şimdi hâllet.”
“Şimdi zor, yarın
hâlledeyim.”
Kadın;
“Şimdi
hâlledemeyeceksen ne diye hükümdar oldun?” dedi.
Koca Sultan boynunu
büküp;
“Peki bacım” dedi.
Savaşa ara verip işini
hâlletti.
Helâllik dileyip harbe devam etti...