20/05/2022 Cuma Köşe yazarı V.T
"Günahı küçük görmek gibi bir musîbet yoktur!"
"İnsanın en kötü
işlerinden birisi gıybet etmesidir. Bu yüzden, dünyâ ve âhirette zarara
uğrar..."
Ahmed bin Ebü'l-Hayr
hazretleri âlim ve evliyanın meşhurlarındandır. Yemen beldelerinden Zebîd'de
doğdu. 1328 (H.729) senesinde aynı yerde vefât etti. Önce babasından, sonra
âlimlerden ilim öğrendi. Hadîs-i şerîf ilminde üstün bir dereceye yükseldi.
Kendisinden de Yemen'in âlimleri istifâde ettiler. Sohbetlerinde şöyle anlattı:
"Tâat ehli,
üzerlerinden bir gün bir gece geçtiği zaman, tâat üzere geçip geçmediği
husûsunda kendilerini kontrol ederler. Eğer, Allahü teâlânın rızâsına uygun
geçmiş ise, sevinirler. Âzâlarını, sâlih ameller yapmaları için zorlarlar.
Dünyâ düşüncesini kalblerinden boşaltırlar. Uzun emel sâhibi olmazlar.
Ecellerini yakın görürler. Dünyâ hırsını kalplerinden uzaklaştırırlar. Âhiret
düşüncesi onların gönüllerini kaplamıştır. Âhirete, basîretli, gerçekten gören
bir gözle bakarlar. Sanki, âhireti görmüş gibi hazırlanırlar. Temiz, hâlis ve
sâlih amellerle, Allahü teâlâya yaklaşmaya çalışırlar. Yaşayışlarında Allahü
teâlâ ve Resûlünün emrettiği istikâmet (doğruluk) üzere olurlar. Takvâları
arttıkça dünyâda yaptıkları ibâdet ve tâatlerin tadını daha fazla duyarlar.
Allah korkusundan gözyaşları dökerler. İbâdetlerini kırık ve mahzûn bir kalp ile
yaparlar. Onlar, âhiret gamıyla gamlanmışlardır. Fazla ve boş söz konuşmazlar.
Allahü teâlâyı anmaktan lezzet duyarlar. Bedenleri dünyâda fakat, kalbleri
Allahü teâlâ iledir."
"Âfiyet (sıhhat ve iyi durum) büyük bir nîmettir. Emeli, arzu ve istekleri
kısa yapmak lâzımdır. Makam, mevki kapmak için yarış etmek gibi hırs yoktur.
İnsanın, hevâ ve arzularına uyması, kendisine büyük bir zulümdür. Farzları
yapmak gibi tâat yoktur. Günahı küçük görmek gibi musîbet yoktur."
"İnsanın en kötü işlerinden birisi gıybet etmesidir. Bu yüzden, dünyâ ve
âhirette zarara uğrar. Hattâ o yüzden ona buğzedilir. Melekler ondan uzaklaşır.
Şeytanlar sevinir. Gıybet, amelleri boşa çıkarır. Herkes yanında sevgisini
kaybeder. Değeri kalmaz. Gıybet ile nemime (söz taşımak), birbirine yakındır.
İkisi de aynı şeyden doğar. İkisi de taşkınlık ve azgınlıktır. Azgın olmayan
kimse bunlarla uğraşmaz. Söz taşıyan, kâtil gibidir. Gıybet eden ise, leş yiyen
gibidir. Azgın kimse kibirlidir. İnsan nefsini bu hastalıklara kaptırınca,
iftirâ günahına da girer. Böylece gıybet, kişinin nefsini temize çıkarmak
istemesinden ve kendisini beğenmesinden doğar. Gıybetten, en büyük belâdan
kaçar gibi kaçmak lazımdır. Çünkü o Kur'ân-ı kerîmde haram kılınmıştır."