31/07/2020 Cuma Köşe yazarı A.U
"Benim bir dostum var!"
Anadolu evliyâsından Şeymer Hasan Dede’nin kabri, Manisa’nın
Demirci ilçesindedir.
Bu zât şöyle anlatıyor:
Hak teâlâ, Mûsâ Nebî’ye;
“Yâ Mûsâ! Falan şehirde benim bir dostum vefât etti. Git, onu İslâmın
vecîbelerine göre defnet” buyurdu.
Mûsâ Nebî gitti o şehre.
Ve buldu o kimseyi.
Yakınları, bir vîrâneye terk etmişlerdi kendisini.
Sordu onlara:
“Niçin böyle yaptınız?”
Onlar cevâbında;
“O, çok kötü bir hayat yaşadı.
Yapmadığı rezâlet kalmadı.
Onun için böyle yaptık” dediler.
Mûsâ Nebî, onu oradan aldı.
Dînî usullere göre yıkadı.
Sonra kefenleyip defnetti.
Sonra da;
“Yâ Rabbî! Yakınlarının bile kötü bilip, günahları sebebiyle terk
ettiği bu kişiye 'dostum' buyurdun. Bunun hikmeti nedir?” diye sordu.
Hak teâlâ buyurdu ki:
“Evet o, çok iğrenç bir hayat sürdü. Ailesi de bu sebeple terk etti onu.
Ama o kulum, ölmeden evvel tövbe etti.”
Sordu ki:
“Nasıl tövbe etti yâ Rabbî?”
Hak teâlâ buyurdu ki:
"Büyük pişmânlık içindeydi. Gözyaşları dökerek;
(Yâ Rabbî, bir ömrüm günahla geçti. Ama şimdi çok pişmânım. Sen bağışlayıcı ve affedicisin. Yakınlarım beni terk etti. Ama sen terk etmezsin, beni affet) dedi. Ben de onu affettim. Ve dostlarımın arasına dâhil ettim."