10/03/2019 Pazar Köşe yazarı A.U
"Bu şaşaalı hayattan sıkıldım"
Fudayl bin İyâd hazretleri, Hârun Reşid zamanında yaşamış büyük bir velîdir.
Halîfe Hârun Reşid bir gece vezîrini yanına çağırdı.
Ve kendisine;
"Beni, gönül ehli birine götür. Zîra kalbim bu şaşaalı hayattan sıkıldı. Bir ‘Allah adamı’ görelim de kalbimiz ferahlasın" dedi.
Vezîr cevâben;
"Başüstüne" dedi.
Ve o zamanın evliyâsından Süfyân bin Uyeyne hazretlerine götürdü.
Kapısını çaldı.
Ve dışarıdan;
"Ey Süfyân! Sultanımız kapına geldi, seninle görüşmek istiyor" diye seslendi.
Kapı hemen açıldı.
Hazret-i Süfyân çıktı.
Karşısında Sultanı görünce;
"Amân Sultânım! Niçin habersiz geldiniz? Bilseydik zât-ı âlinizi yormaz, biz gelirdik" dedi.
Sultân bunu duydu.
Vezîrinin kulağına;
"Aradığım bu değil" diye fısıldadı.
Oradan ayrılıp Fudayl bin İyâd hazretlerine gittiler. Bu zât, Kur’ân-ı kerîm okuyordu.
Sesi duyuluyordu.
Bir âyet-i kerîmede;
"Günahkârlar, kendilerini, ehl-i takvâ ile bir tutacağımı mı zannediyorlar?" buyuruluyordu meâlen.
Hârun bunu işitti.
"Bu, bize kâfi" dedi.
Ve saraya döndü...