10/11/2019 Pazar Köşe yazarı O.Ü
Muhammed aleyhisselamın ahlakı
Resulullah efendimizin mucizelerinin en kıymetlisi, edepli olması ve güzel
huyları idi.
Sual: Peygamber efendimiz, her bakımdan üstün olduğu gibi, ahlaken de üstün
değil midir?
Cevap: Allahü teâlâ, sevgili Peygamberine verdiği iyilikleri, ihsanları
sayarak, Onun mübârek kalbini okşarken, kendine güzel huylar verdiğini, (Sen
güzel huylu olarak yaratıldın) mealindeki ayet-i kerime ile
bildirmektedir. Hazret-i Akreme;
“Abdullah ibni Abbas'tan işittim. Bu âyet-i kerimedeki 'Huluk-ı azim' yani
güzel huylar, Kur’ân-ı kerimin bildirdiği ahlaktır”
buyuruyor. Hadâik-ul-hakâyık kitabında diyor ki:
“Âyet-i kerimede, (Sen huluk-ı azim üzeresin) buyuruldu.
Huluk-ı azim demek, Allahü teâlâ ile sır, gizli şeyleri bulunmak, insanlar
ile güzel huylu olmak demektir. Çok kimsenin Müslüman olmasına,
Resulullah efendimizin güzel ahlakı sebep oldu.”
Muhammed aleyhisselamın bin mucizesi göründü, dost düşman herkes de bunu
söyledi. Bu kadar mucizelerin en kıymetlisi, edepli olması ve güzel huyları
idi. Kimyâ-i Se'âdet kitabında diyor ki:
“Ebû Sa'îd-i Hudrî hazretleri buyurdu ki: Resulullah efendimiz,
hayvana ot verir, deveyi bağlardı. Evini süpürürür, koyunun sütünü
sağardı. Ayakkabısının söküğünü diker, çamaşırını yamardı. Hizmetçisi ile
birlikte yer, hizmetçisi el değirmeni çekerken yorulunca, ona yardım ederdi.
Pazardan öte beri alıp torba içinde eve getirirdi. Fakirle, zenginle, büyükle,
küçükle karşılaşınca, önce selam verir, bunlarla müsafeha etmek için, mübarek
elini önce uzatırdı. Köleyi, efendiyi, beyi, siyahı ve beyazı bir tutardı. Her
kim olursa olsun, çağırılan yere giderdi. Önüne konulan şeyi, az olsa da,
hafif, aşağı görmezdi. Akşamdan sabaha ve sabahtan akşama yemek bırakmazdı. Güzel
huylu idi. İyilik etmesini severdi. Herkesle iyi geçinirdi. Güler yüzlü, tatlı
sözlü idi. Söylerken gülmez, üzüntülü görünürdü, fakat, çatık kaşlı değildi.
Aşağı gönüllü idi, fakat, alçak tabiatlı değildi. Heybetli idi, yani saygı ve
korku hasıl ederdi, fakat, kaba değildi, nazik idi. Cömert idi, fakat, israf
etmez, faydasız yere bir şey vermezdi. Herkese acırdı. Mübarek başı hep önüne
eğik idi. Kimseden bir şey beklemezdi. Saadet, huzur isteyen, Onun gibi
olmalıdır.”
Eshâb-ı kiramdan Enes bin Mâlik hazretleri de;
“Resulullah efendimiz insanların en güzel huylusu idi” buyurmuştur.