02/06/2023 Cuma Köşe yazarı A.U
"Dünyalığa ihtiyacımız yoktur!"
Devrin padişahı olan
Dördüncü Mehmet Han, Ahmed Câhidî Efendi’yi bir gece rüyada görür.
Uyanınca kalbini onun
sevgisiyle dolu bulur.
Onun hasretiyle yanar
kavrulur.
Ve dayanamaz,
ziyâretine gider.
Önünde diz çöker.
Hayır duâsını alır.
Huzurdan ayrılırken
önüne bir kese dolusu “altın” bırakır.
Ancak o, kabul etmez.
Sebebini sorunca da;
“Bizim ihtiyacımız
yok. Onu ihtiyacı olanlara ver!” buyurur.
Osmânlı Sultanı,
anlamıştır bir (Gönül Sultanı)nın huzûrunda olduğunu.
Ona "Sultan"
unvânını verir.
Ve huzûrundan ayrılır.
Bu mübârek zât, o
günden sonra (Evliyâ Sultân) diye anılır.
Bu zâtın mübârek
kabri, Gelibolu'da, Kilid-ül bahr köyündedir.
Bir gün sohbetinde;
“Îmânsız ölen
Cehennemde sonsuz yanacakır. Ama büyük günah işleyip de tövbesiz ölen bir
Müslüman, şefaat ile veya İslâmiyeti yaydığı için affedilecektir” buyurdu.
Dinleyenler sordu:
“Hikmeti ne efendim?”
Ahmet Câhidî Efendi:
“Çünkü büyüklerimiz; (Allahü teâlânın en çok sevdiği amel, Onun dînine hizmet etmektir) buyuruyorlar” diye cevap verdi.