10/04/2024 Çarşamba Köşe yazarı A.U
Tek düşüncesi âhiretti...
Hübeyret-ül Basrî hazretleri, Bağdat civârında yaşamış Allah dostudur.
Bir gece aşk-ı ilâhîyle ağlıyordu ki, bir “ses” duydu...
Gâipten geliyordu...
Kulak verip dinledi.
“Ey Hübeyre! Bütün günahların mağfiret edildi. Git,
Huzeyfe-i Mer’aşî'ye hizmet et” deniyordu.
Bu “mânevî işâreti” aldı.
Aynı gün düştü yola...
Ve gidip katıldı bu zâtın sohbetine.
Bir sene devam etti.
Mükemmel yetişti.
Ve “mutlak icâzet” aldı.
Devamlı ağlar, yaş dökerdi gözünden! O kadar ki,
insanlar hâline acır “Bu zâtın eceline az kaldı” derlerdi.
Tek düşüncesi vardı.
O da ölüm ve âhiretti.
Tek gâyesi, insanları ateşten kurtarmaktı. Bu gâye
uğruna geçirdi her gününü ve bu hizmette tamam etti ömrünü.
● ● ●
Bu zât, bir arkadaşına yazdığı mektupta;
"Ey kardeşim! Kendine nasîhat eden, yine kendin
ol. Bir kusûrun olduğu vakit gayrinin uyarmalarını bekleme… Bu, güzel bir
haslettir; ama ehli kalmadı" diye yazdı.
● ● ●
Uykudan uyandığında su bulup abdest alması
gecikecekse, hemen teyemmüm ederdi.
Sordular ki:
"Az bir zamânı için teyemmüm etmenizin sebebi
nedir?"
Cevâbında;
"Abdestsiz
ölmekten korkuyorum! Çünkü ölümün ne zaman geleceği belli değil" buyurdu.