18/02/2019 Pazartesi Köşe yazarı A.U
Aslan birden sakinleşti!..
Tâbiîn’den büyük âlim Âmir bin Abdullah hazretleri, bir gün kâfileyle yolculuğa çıkmıştı.
Az sonra karşılarına korkunç bir “aslan” çıktı.
Yolcular korktular!
Ve telâşa düştüler!
Büyük velî, aslana yaklaştı.
Ve ağzını sıkıca tuttu.
Aslan sâkinleşip hareketsiz kaldı.
Kervan gidip uzaklaşınca, aslan da ayrıldı oradan...
● ● ●
Âmir bin Abdullah hazretleri; kışın şiddetli soğuklarda abdest alacağı zaman, soğuk olan su, sıcak olurdu...
Ayrıca biri bir şey hediye ettiğinde alıp cebine koyar, karşılaştığı herkese verirdi.
Ama o şey eksilmezdi.
● ● ●
Bu mübârek zât, garipleri, özürlü ve delileri toplar, onlara yemek yedirir, ikrâmda bulunurdu.
Onu böyle görenler;
"Bunların aklı yok, ikrâmı ne bilir?” dediğinde;
"Allahü teâlânın bilmesi kâfidir" buyururdu...
● ● ●
Bu mübârek zât “ölüm hastalığına” tutulduğu zaman üzülüp ağlamaya başladı!
Yakınları;
“Niçin ağlıyorsun, ölümden mi korkuyorsun?" dediler.
Cevâben;
"Benden daha çok ağlaması gereken kim vardır ki? Sonsuz bir yolculuğa çıkıyorum, ama hiçbir azığım yok!" buyurdu...